جهان رنگ و بو فهمیدنی از اقبال لاهوری پیام مشرق 156
1. جهان رنگ و بو فهمیدنی هست
درین وادی بسی گل چیدنی هست
تو می گوئی که من از اقبال لاهوری پیام مشرق 157
1. تو می گوئی که من هستم خدا نیست
جهان آب و گل را انتها نیست
بساطم خالی از از اقبال لاهوری پیام مشرق 158
1. بساطم خالی از مرغ کباب است
نه در جامم می آئینه تاب است
رگ مسلم ز سوز من از اقبال لاهوری پیام مشرق 159
1. رگ مسلم ز سوز من تپید است
ز چشمش اشک بیتابم چکید است
بحرف اندر نگیری از اقبال لاهوری پیام مشرق 160
1. بحرف اندر نگیری لامکانرا
درون خود نگر این نکته پیداست
بهر دل عشق رنگ از اقبال لاهوری پیام مشرق 161
1. بهر دل عشق رنگ تازه بر کرد
گهی با سنگ گه با شیشه سر کرد
هنوز از بند آب از اقبال لاهوری پیام مشرق 162
1. هنوز از بند آب و گل نرستی
تو گوئی رومی و افغانیم من
مرا ذوق سخن خون از اقبال لاهوری پیام مشرق 163
1. مرا ذوق سخن خون در جگر کرد
غبار راه را مشت شرر کرد
گریز آخر ز عقل از اقبال لاهوری پیام مشرق 164
1. گریز آخر ز عقل ذوفنون کرد
دل خود کام را از عشق خون کرد
هنوز همنفسی در از اقبال لاهوری پیام مشرق 165
1. هنوز همنفسی در چمن نمی‌بینم
بهار می‌رسد و من گل نخستینم
ایکه از خمخانه از اقبال لاهوری پیام مشرق 166
1. ایکه از خمخانه فطرت بجامم ریختی
ز آتش صهبای من بگداز مینای مرا
نتوان ز چشم شوق از اقبال لاهوری پیام مشرق 167
1. نتوان ز چشم شوق رمید ای هلال عید
از صد نگه براه تو دامی نهاده اند