غزلیات، قصاید و قطعات در دیوان اشعار حسین خوارزمی

1 کنون که کشور خوبی بنام تست ای دوست بیا که دیده روشن بنام تست ای دوست

2 سخن بگوی از آن پسته شکر افشان شو که قوت طوطی روحم کلام تست ای دوست

3 مرا چه زهره که لاف از غلامی تو زنم منم غلام کسی کو غلام تست ای دوست

4 کشند اهل سلامت بکوی صد آفت کمین کرشمه که وقت سلام تست ای دوست

1 جان من بی رخ تو جانم سوخت تو روان گشتی و روانم سوخت

2 بی تو دل را قرار و صبر نماند کاتش عشقت این و آنم سوخت

3 گفتم آهی کشم ز سوز جگر آه کز آتش زبانم سوخت

4 یک نشان از تو نا شده پیدا شوق هم نام و هم نشانم سوخت

1 مرا چو کعبه دولت حریم خانه اوست براستان که سر من بر آستانه اوست

2 اگر چه محض گناهم امیدواری من بفیض شامل الطاف بی کرانه اوست

3 هزار طایر قدسی باختیار چو من اسیر طره خال چو دام و دانه اوست

4 اگر چه نیست یکی ذره بی نشان رخش هنوز دیده ما طالب نشانه اوست

1 بیا که جان من از داغ انتظار بسوخت دلم ز آتش هجرانت ای نگار بسوخت

2 قرار و صبر و دل و عقل بود مونس من کنون ز آتش شوق تو هر چهار بسوخت

3 بحال من منگر زانکه خاطرت سوزد از اینکه جان من خسته فکار بسوخت

4 مباد آنکه رسد دود غم بدامن گل ز عندلیب ستمکش اگر هزار بسوخت

1 عید شد قافله را عزم حرم ساختنی ست وز سر خویش در این راه قدم ساختنی ست

2 عود دل تا نفسی دم زند از سوز درون سینه سوخته را مجمر غم ساختنی ست

3 رخت رحلت ز صحاری فنا بر بسته اندر اقلیم بقا چتر و علم ساختنی ست

4 در گذشته ز سر هستی موهوم بصدق همچو مستان رهش برگ عدم ساختنی ست

1 رنجورم و شفای دلم جز حبیب نیست کاین درد را معالجه کار طبیب نیست

2 چون من هزار ناله در آن کوی میکنند گلشن شنیده ای که در او عندلیب نیست

3 گفت از نصاب حسن زکواتی همی دهم مسکینم و غریب مرا چون نصیب نیست

4 بی دوست ناله از من شیدا عجب مدار بی گل فغان و ناله ز بلبل عجیب نیست

1 دوست از حال دل آشفتگان آگاه نیست آه کز دست غمش ما را مجال آه نیست

2 باد نوروزی ز گلشن میرسد لیکن چه سود کز گل صد برگ من بوئی بدو همراه نیست

3 کشور دل بی حضور او خراب آباد شد رو بویرانی نهد ملکی که در وی شاه نیست

4 ما سر کوی فنا خواهیم و ملک نیستی اهل دل را میل خاطر سوی مال و جاه نیست

1 اگر برد سوی دارالقرار ما را دوست دلم قرار نگیرد در او مگر با دوست

2 مرا نه ملک جهان باید و نه باغ جنان که نیست از دو جهانم مراد الا دوست

3 چنان بجان من آمیخت دوست از سر لطف که نیست فرق ز جان عزیز من تا دوست

4 بدان مقام رسید اتحاد من با او که باز می نشناسم که این منم یا دوست

1 ای راحت جان از نفس روح فزایت دارد نگه از چشم بداندیش خدایت

2 درمان طلبان از تو دوا جسته ولیکن من سوخته دل ساخته با درد و بلایت

3 چون هست وفا شیوه عشاق بلاکش جانا چکنم گر نکشم بار جفایت

4 هر کس طلبیده ز تو کامی و مرادی کام دل سودا زده ماست رضایت

1 کدام دل که گرفتار و مبتلای تو نیست کدام سر که سراسیمه هوای تو نیست

2 کدام طایر قدسی نشد گرفتارت کدام جان گرامی که آن فدای تو نیست

3 کدام سینه نشد آستان درد و غمت کدام دل هدف ناوک بلای تو نیست

4 مرا ز گوش چو سود ار حدیث تو نبود مرا ز دیده چه حاصل اگر لقای تو نیست