بیک لطیفه که دوشینه ذوالجلال از حسین خوارزمی غزل 48
1. بیک لطیفه که دوشینه ذوالجلال انگیخت
میان ما و تو بنگر که چون وصال انگیخت
...
گر در هلاک من بود الحق رضای از حسین خوارزمی غزل 49
1. گر در هلاک من بود الحق رضای دوست
بادم هزار جان گرامی فدای دوست
...
کنون که کشور خوبی بنام از حسین خوارزمی غزل 50
1. کنون که کشور خوبی بنام تست ای دوست
بیا که دیده روشن بنام تست ای دوست
...
جان من بی رخ تو جانم سوخت از حسین خوارزمی غزل 51
1. جان من بی رخ تو جانم سوخت
تو روان گشتی و روانم سوخت
...
مرا چو کعبه دولت حریم خانه از حسین خوارزمی غزل 52
1. مرا چو کعبه دولت حریم خانه اوست
براستان که سر من بر آستانه اوست
...
بیا که جان من از داغ انتظار از حسین خوارزمی غزل 53
1. بیا که جان من از داغ انتظار بسوخت
دلم ز آتش هجرانت ای نگار بسوخت
...
عید شد قافله را عزم حرم از حسین خوارزمی غزل 54
1. عید شد قافله را عزم حرم ساختنی ست
وز سر خویش در این راه قدم ساختنی ست
...
رنجورم و شفای دلم جز حبیب از حسین خوارزمی غزل 55
1. رنجورم و شفای دلم جز حبیب نیست
کاین درد را معالجه کار طبیب نیست
...
دوست از حال دل آشفتگان از حسین خوارزمی غزل 56
1. دوست از حال دل آشفتگان آگاه نیست
آه کز دست غمش ما را مجال آه نیست
...
اگر برد سوی دارالقرار از حسین خوارزمی غزل 57
1. اگر برد سوی دارالقرار ما را دوست
دلم قرار نگیرد در او مگر با دوست
...
ای راحت جان از نفس روح فزایت از حسین خوارزمی غزل 58
1. ای راحت جان از نفس روح فزایت
دارد نگه از چشم بداندیش خدایت
...
کدام دل که گرفتار و مبتلای از حسین خوارزمی غزل 59
1. کدام دل که گرفتار و مبتلای تو نیست
کدام سر که سراسیمه هوای تو نیست
...