تا خاک صفت معتکف آن سر از حسین خوارزمی غزل 179
1. تا خاک صفت معتکف آن سر کویم
بی دردم اگر روضه فردوس بجویم
...
1. تا خاک صفت معتکف آن سر کویم
بی دردم اگر روضه فردوس بجویم
...
1. در ره عشق تو با درد و الم ساخته ایم
سینه سوخته را مجمر غم ساخته ایم
...
1. گذشت عمر و خلاص از محن نمییابم
دوای درد دل ممتحن نمییابم
...
1. دو چشم کز هوس روی دوست تر داریم
اگر ز گریه شود چشمه دوستتر داریم
...
1. چمن شکفته و گلها ببار می بینم
ولیک بی رخ او گل چو خار می بینم
...
1. مراد خاطر خود در جهان نمی یابم
دوای درد دل ناتوان نمی یابم
...
1. الا ای طایر سدره نشیمن
چرا کردی در این کاشانه مسکن
...
1. ای دل از وحشت سرای دار گیتی کن کران
بال همت باز کن بر پر بر اوج لامکان
...
1. ماه من چون آگهی از ناله شبهای من
رحمتی کن بر دل بیچاره شیدای من
...
1. ای سر کویت بلای روضه رضوان من
درد روح افزای عشقت راحت و درمان من
...
1. از باده دوشینت بس بیخبریم ای جان
وز شکر شیرینت در شور و شریم ای جان
...
1. با کس حدیث عشق تو گفتن نمی توان
دریست در عشق که سفتن نمی توان
...