غزلیات، قصاید و قطعات در دیوان اشعار حسین خوارزمی

1 ای ناوک بلای ترا سینه ها هدف در یتیم عشق ترا جان ما صدف

2 در راه اشتیاق تو ای کعبه مراد هر دم هزار قافله دل شده تلف

3 عالم پر از تجلی حسن و تو وانگهی چندین هزار عاشق جوینده هر طرف

4 از شوق رو به پیش تو قربان کنند جان عشاق گرد کعبه کویت کشیده صف

1 تافت بر جان و دلم انوار عشق ای هزاران جان و دل ایثار عشق

2 بر میان جان خود بستیم باز از پی ترسائی زنار عشق

3 گر بدیدی روی او مؤمن شدی کافری کو میکند انکار عشق

4 کرده مست از دردی دردی مرا در خرابات غمش خمار عشق

1 میبرد قد تو از سرو خرامان رونق پیش روی تو ندارد مه تابان رونق

2 از می لعل تو یابد دل غمدیده نشاط وز گل روی تو دارد چمن جان رونق

3 گل بعهد تو نیارد شدن از پرده برون زانکه او را نبود پیش تو چندان رونق

4 رونق جمله جهان گر چه زمان جویا شد نیست بی روی تو در مجمع خوبان رونق

1 عزیزان وفاپیشه مبارکباد این منزل که می‌افزاید از نورش صفای جان اهل دل

2 بمعنی کعبه جانهاست این منزلگه عالی برای طوفش از هر سو ببسته قدسیان محمل

3 ز خاکپای این درگه طلب کن دولت ای عاشق که هست این آیت رحمت شده بر خاکیان نازل

4 دلا بیدار شو یکدم که جان عزم سفر دارد چه جای خواب این مسکن که همراهست مستعجل

1 ای غمزه ات کشیده خدنگی بکین دل ترک کمانکش تو گرفته کمین دل

2 ز کشت عمر خویش ندانم چه بر خورد آنکو نکاشت تخم غمت در زمین دل

3 مقبول حضرتست چنان مقبلی که او داغ غلامی تو نهد بر جبین دل

4 جان باختن بروی تو ای دوست کیش ماست قربان شدن به تیغ هوای تو دین دل

1 ز حد گذشت فراق تو ای فرشته خصال بیا و تشنه دلان را بده زلال وصال

2 ز من بریدی و رفتی ولیک پیوسته خیال روی تو میگرددم بگرد خیال

3 اگر نه از سر کوی تو میکند گذری چرا حیات دهد مرده را نسیم شمال

4 فنای خویش همی خواهم از خدا که مرا ز عمر باقی خود هست بی رخ تو خلال

1 ای که با سوز غم عشق تو می سازد دل تا بکی ز آتش سردای تو بگذارد دل

2 گر چه عار آیدم از شاهی ملک در جهان بغلامی تو امروز همی نازد دل

3 روح قدسی بجنیبت کشی من آید علم عشق تو روزیکه برافرازد دل

4 شهسوارا پی درمان دلم رنجه مشو که دو اسبه ز پی درد تو می تازد دل

1 چون تیره گشت روزم بی آن چراغ محفل بگذار تا بسوزم چون شمع ز آتش دل

2 بی روی نازنینان از جان چسود ای جان بی وصل همنشینان از زندگی چه حاصل

3 سازم بداغ دردش زانروی می نگردد داغش جدا ز جانم دردش ز سینه زایل

4 کام دلم زمانه از دست برد بیرون یارب مباد هرگز کار زمانه حاصل

1 گر من سر از نشیمن دنیا برآورم گرد از قمار طارم اعلی برآورم

2 آتش زنم بخرمن ماه چهارده گر یکنفس ز سوز سویدا برآورم

3 در آب چشم خود چو شوم غرقه فنا سر از میان آتش موسی برآورم

4 از قاف قرب سربدر آرم بکبریا روزی دو سر چو عزلت عنقا برآورم