تو پادشاه و من از بندگان درگاهم از حسین خوارزمی غزل 155
1. تو پادشاه و من از بندگان درگاهم
بغیر تو ز تو چیز دگر نمی خواهم
در راه شهرستان جان از عشق شه رهبر کنم از حسین خوارزمی غزل 156
1. در راه شهرستان جان از عشق شه رهبر کنم
وز خاک پای عاشقان بر فرق سر افسر کنم
ساقی بزم خاص شه آمد که خماری کنم از حسین خوارزمی غزل 157
1. ساقی بزم خاص شه آمد که خماری کنم
در دور این ساقی چرا دعوی هشیاری کنم
گرد زمین و آسمان من سال‌ها گردیده‌ام از حسین خوارزمی غزل 158
1. گرد زمین و آسمان من سال‌ها گردیده‌ام
روشن مبادا چشم من چون تو مهی گر دیده‌ام
ز روی لطف اگر ای مه شبی آئی بمهمانم از حسین خوارزمی غزل 159
1. ز روی لطف اگر ای مه شبی آئی بمهمانم
سر و جان گرامی را بخاک پایت افشانم
ما سر بر آستان در یار می‌نهیم از حسین خوارزمی غزل 160
1. ما سر بر آستان در یار می‌نهیم
پا در حریم کعبه احرار می‌نهیم
ای از فروغ روی تو روشن سرای چشم از حسین خوارزمی غزل 161
1. ای از فروغ روی تو روشن سرای چشم
وی خاک آستان درت توتیای چشم
وقتی نظر بطلعت منظور داشتم از حسین خوارزمی غزل 162
1. وقتی نظر بطلعت منظور داشتم
با آن پری فراغتی از حور داشتم
بی تو چون طره تو حال مشوش دارم از حسین خوارزمی غزل 163
1. بی تو چون طره تو حال مشوش دارم
همچو زلف تو وطن بر سر آتش دارم
گر چه از دست غمت حال پریشان دارم از حسین خوارزمی غزل 164
1. گر چه از دست غمت حال پریشان دارم
نکنم ترک غم عشق تو تا جان دارم
در نامه حدیث دل درویش نویسم از حسین خوارزمی غزل 165
1. در نامه حدیث دل درویش نویسم
یا قصه سوز جگر خویش نویسم
تا به سودای تو از راه دراز آمده‌ایم از حسین خوارزمی غزل 166
1. تا به سودای تو از راه دراز آمده‌ایم
ناز می‌کن که به صد گونه نیاز آمده‌ایم