اگر بختم دهد باری که یارم از همام تبریزی غزل 61
1. اگر بختم دهد باری که یارم همنشین باشد
زهی مقبل که من باشم زهی دولت که این باشد
...
دوست آن دارد و آن است که جان از همام تبریزی غزل 62
1. دوست آن دارد و آن است که جان می‌بخشد
مهربانی به دل اهل دلان می‌بخشد
...
نیِ بی‌نوا ز شکّر به نوا از همام تبریزی غزل 63
1. نیِ بی‌نوا ز شکّر به نوا شکرفشان شد
چه خوش است نغمه او را که حیات جاودان شد
...
نباتت بر لب شکّر برآمد از همام تبریزی غزل 64
1. نباتت بر لب شکّر برآمد
زمرد گرد یاقوتت درآمد
...
برو ای زاهد مغرور و مده ما از همام تبریزی غزل 65
1. برو ای زاهد مغرور و مده ما را پند
عاشقان را به خدا بخش ملامت تا چند
...
میان ما و شما بود پیش از آن از همام تبریزی غزل 66
1. میان ما و شما بود پیش از آن پیوند
که جان علوی ما شد در این قفس در بند
...
سر تا قدم به آب حیاتت سرشته‌اند از همام تبریزی غزل 67
1. سر تا قدم به آب حیاتت سرشته‌اند
دل‌ها مثال نقش تو بر جان نبشته‌اند
...
ماه‌رویان زلف مشکین را از همام تبریزی غزل 68
1. ماه‌رویان زلف مشکین را پریشان کرده‌اند
عاشقان دنیی و دین در کار ایشان کرده‌اند
...
عاقلان از غافلان اسرار از همام تبریزی غزل 69
1. عاقلان از غافلان اسرار خود پوشیده‌اند
آب حیوان در میان تیرگی نوشیده‌اند
...
گرچه سیاحان جهان گردیده‌اند از همام تبریزی غزل 70
1. گرچه سیاحان جهان گردیده‌اند
مثل رویت کافرم گر دیده‌اند
...
زاهدان با شاهدان همخانه‌اند از همام تبریزی غزل 71
1. زاهدان با شاهدان همخانه‌اند
گرد هر شمعی دو صد پروانه‌اند
...
نظرها محرم رویت نبودند از همام تبریزی غزل 72
1. نظرها محرم رویت نبودند
به مشتاقان نموداری نمودند
...