باز ای مطرب حدیثی در میان انداختی از همام تبریزی غزل 180
1. باز ای مطرب حدیثی در میان انداختی
فتنهای در مجلس صاحبدلان انداختی
چو بالای تو گر سروی میان بوستانستی از همام تبریزی غزل 181
1. چو بالای تو گر سروی میان بوستانستی
از آن سرو سهی بستان بهشت جاودانستی
گر دلم را اشتیاق روی یاران نیستی از همام تبریزی غزل 182
1. گر دلم را اشتیاق روی یاران نیستی
ز آتش دل آب چشمم همچو باران نیستی
چون بگذرد به شهر چنین سرو قامتی از همام تبریزی غزل 183
1. چون بگذرد به شهر چنین سرو قامتی
از هر طرف ز خلق برآید قیامتی
گفت از برای چیدن گل در چمن شدی از همام تبریزی غزل 184
1. گفت از برای چیدن گل در چمن شدی
از مات شرم باد که پیمانشکن شدی
بر دل از زلف چو زنجیر تو دارم بندی از همام تبریزی غزل 185
1. بر دل از زلف چو زنجیر تو دارم بندی
نه چنان بند که آن را بگشاید پندی
توبه کردم که نخوانم دگرت ماه و پری از همام تبریزی غزل 186
1. توبه کردم که نخوانم دگرت ماه و پری
هر چه دیدیم و شنیدیم از آن خوبتری
شب دوشینه خیالت به عیادت سحری از همام تبریزی غزل 187
1. شب دوشینه خیالت به عیادت سحری
بر بالین من آمد که فلان هان خبری
ای باد نو بهاری بوی بهشت داری از همام تبریزی غزل 188
1. ای باد نو بهاری بوی بهشت داری
از سوی گل رسیدی یا پیک آن نگاری
ای نسیم سحری هیچ سر آن داری از همام تبریزی غزل 189
1. ای نسیم سحری هیچ سر آن داری
کز برای دل من روی به جانان آری
ترسا بچهای ناگه بر کف می گلناری از همام تبریزی غزل 190
1. ترسا بچهای ناگه بر کف می گلناری
از صومعه باز آمد سرمست به عیاری
خجسته زمانی و خوش روزگاری از همام تبریزی غزل 191
1. خجسته زمانی و خوش روزگاری
که بازآید از در مرا چون تو یاری