تا کی آخر ز غمت ناله شب‌گیر از همام تبریزی غزل 144
1. تا کی آخر ز غمت ناله شب‌گیر کنم
سوختم از غم عشق تو چه تدبیر کنم
...
مرا چو سرو نو باید به بوستان از همام تبریزی غزل 145
1. مرا چو سرو نو باید به بوستان چه کنم
چو مست روی توام رنگ ارغوان چه کنم
...
عالمی را به جمالت نگران از همام تبریزی غزل 146
1. عالمی را به جمالت نگران می‌بینم
نه بدین دل نگرانی که من مسکینم
...
در رخت می‌نگرم صورت جان از همام تبریزی غزل 147
1. در رخت می‌نگرم صورت جان می‌بینم
آنچه دل می‌طلبد پیش تو آن می‌بینم
...
بلبلان را همه شب خواب نیاید از همام تبریزی غزل 148
1. بلبلان را همه شب خواب نیاید زان بیم
که مبادا که برد برگ گلی باد نسیم
...
نوبهار و بوی زلف یار و انفاس از همام تبریزی غزل 149
1. نوبهار و بوی زلف یار و انفاس نسیم
اهل دل را می‌دهد پیغام جنات نعیم
...
ما به بوی زلف یار مهربان از همام تبریزی غزل 150
1. ما به بوی زلف یار مهربان آسوده‌ایم
گر نباشد مشک و عنبر در جهان آسوده‌ایم
...
ما گر چه ز خدمتت جداییم از همام تبریزی غزل 151
1. ما گر چه ز خدمتت جداییم
تا ظن نبری که بی‌وفاییم
...
ای پیش نقش روی تو صاحب‌دلان از همام تبریزی غزل 152
1. ای پیش نقش روی تو صاحب‌دلان بی خویشتن
وز چشم مستت فتنه‌ها افتاده در هر انجمن
...
به معنی چون شود صورت مزین از همام تبریزی غزل 153
1. به معنی چون شود صورت مزین
چو قصری باشد از خورشید روشن
...
تازه شود حیات ما چون بگشاید از همام تبریزی غزل 154
1. تازه شود حیات ما چون بگشاید او دهن
بوی گل است یا نفس آب حیات یا سخن
...
تا سرم خالی نگردد از خیال از همام تبریزی غزل 155
1. تا سرم خالی نگردد از خیال ما و من
خویشتن باشم حجاب روی یار خویشتن
...