عشقبازی چه بلا فکر خطایی از هلالی جغتایی غزل 60
1. عشقبازی چه بلا فکر خطایی بودست!
عشق خود عشق نبودست، بلایی بودست
راه وفا پیش گیر، کان ز جفا از هلالی جغتایی غزل 61
1. راه وفا پیش گیر، کان ز جفا خوشترست
گر چه جفایت خوشست، لیک وفا خوشترست
دلهای مردمان بنشاط جهان از هلالی جغتایی غزل 62
1. دلهای مردمان بنشاط جهان خوشست
در دل مرا غمیست، که خاطر بآن خوشست
مرا ز عشق تو صد گونه محنت از هلالی جغتایی غزل 63
1. مرا ز عشق تو صد گونه محنت و المست
هزار محنت و با محنتی هزار غمست
جان من، الله الله! این از هلالی جغتایی غزل 64
1. جان من، الله الله! این چه تنست؟
نه تن تست، بلکه جان منست
این همه لاله، که سر بر زده از هلالی جغتایی غزل 65
1. این همه لاله، که سر بر زده از خاک منست
پارهای جگر سوخته چاک منست
این چنین بیرحم و سنگین از هلالی جغتایی غزل 66
1. این چنین بیرحم و سنگین دل، که جانان منست
کی دل او سوزد از داغی، که بر جان منست؟
بهر که قصه دل گفته ام دلش از هلالی جغتایی غزل 67
1. بهر که قصه دل گفته ام دلش خونست
توهم مپرس ز من، تا نگویمت چونست
نخل بالای تو سر تا بقدم از هلالی جغتایی غزل 68
1. نخل بالای تو سر تا بقدم شیرینست
این چه نخلست که هم نازک و هم شیرینست؟
برخیز، تا نهیم سر خود بپای از هلالی جغتایی غزل 69
1. برخیز، تا نهیم سر خود بپای دوست
جان را فدا کنیم، که صد جان فدای دوست
گفتی: بگو که: در چه خیالی از هلالی جغتایی غزل 70
1. گفتی: بگو که: در چه خیالی و حال چیست؟
ما را خیال تست، ترا در خیال چیست؟
شیشهٔ می دور از آن لب‌های از هلالی جغتایی غزل 71
1. شیشهٔ می دور از آن لب‌های میگون می‌گریست
تا دل خود را دمی خالی کند، خون می‌گریست