گفتی: بگو که: بنده فرمان از هلالی جغتایی غزل 383
1. گفتی: بگو که: بنده فرمان کیستی؟
ما بنده توایم، تو سلطان کیستی؟
بر من، ای شوخ، ستم‌ها از هلالی جغتایی غزل 384
1. بر من، ای شوخ، ستم‌ها کردی
بارک الله! که: کرم‌ها کردی
رفتی، ای ماه، که از مهر از هلالی جغتایی غزل 385
1. رفتی، ای ماه، که از مهر وفا می‌کردی
کاش! می‌بودی و صدگونه جفا می‌کردی
ای شهسوار حسن، بمیدان از هلالی جغتایی غزل 386
1. ای شهسوار حسن، بمیدان خوش آمدی
از جلوه های ناز خرامان خوش آمدی
دوشینه کجا رفتی و مهمان از هلالی جغتایی غزل 387
1. دوشینه کجا رفتی و مهمان که بودی؟
دل بی تو بجان بود، تو جانان که بودی؟
ای مسلمانان، گرفتارم از هلالی جغتایی غزل 388
1. ای مسلمانان، گرفتارم بدست کافری
شوخ چشمی، تیز خشمی، ظالمی، غارتگری
چند پرسم خبر وصل و نیابم از هلالی جغتایی غزل 389
1. چند پرسم خبر وصل و نیابم اثری؟
مگر این بخت بخوابست و ندارد خبری؟
من بنده کمین و تو سلطان از هلالی جغتایی غزل 390
1. من بنده کمین و تو سلطان کشوری
روزی بچشم لطف برین بنده بنگری
ز دوری تا به کی، ما را چنین از هلالی جغتایی غزل 391
1. ز دوری تا به کی، ما را چنین مهجور می‌داری؟
وگر نزدیک می‌آیم تو خود را دور می‌داری
تو در میدان و من چون گوی از هلالی جغتایی غزل 392
1. تو در میدان و من چون گوی در ذوق سراندازی
تو شوق گوی بازی داری و من شوق سربازی
دلا، رفت آنکه: وصل دلستانی از هلالی جغتایی غزل 393
1. دلا، رفت آنکه: وصل دلستانی داشتم روزی
نشاید زنده بود اکنون که: جانی داشتم روزی
شب فراق ز صبحم خبر چه می‌پرسی؟ از هلالی جغتایی غزل 394
1. شب فراق ز صبحم خبر چه می‌پرسی؟
چو روز من سیه است، از سحر چه می‌پرسی؟