غزلیات هلالی جغتایی

1 دو روز شد که ز درد فراق بیمارم ازین دو روزه حیاتی که هست بیزارم

2 چو لاله سینه من چاک شد، بیا و ببین که از تو بر دل پر خون چه داغها دارم؟

3 مرا ز گریه مکن منع، ساعتی بگذار که زار زار بگریم، که عاشق زارم

4 رسید جان بلب و نیست غیر ازین هوسم که آیم و بسگان در تو بسپارم

1 یار من با دگران یار شد، افسوس افسوس! رفت و هم صحبت اغیار شد، افسوس افسوس!

2 سالها عهد وفا بست، ولی آخر کار عهد بشکست و جفاگار شد، افسوس افسوس!

3 آنکه چون روز شب عیشم ازو روشن بود رفت و روزم چو شب تار شد، افسوس افسوس!

4 آنکه هم راحت جان بود و هم آسایش دل قصد جان کرد و دلازار شد، افسوس افسوس!

1 گر بخاکم گذرد یوسف گل پیرهنم بوی پیراهن یوسف شنوند از کفنم

2 بفراق تو گرفتار ترم روز بروز کس باین روز گرفتار مبادا که منم!

3 کوه غم گشتم و هر لحظه کنم سینه خویش طرفه حالیست که هم کوهم و هم کوه کنم!

4 لب ببستم ز سخن، ای گل خندان، که مباد مردمان بوی تو یابند ز رنگ سخنم

1 بهار میرسد، اما بهار را چه کنم؟ چو نیست گلرخ من، لاله زار را چه کنم؟

2 باختیار توانم که: راز نگشایم فغان و ناله بی اختیار را چه کنم؟

3 اگر چه روی تو خورشیدوار جلوه نماست سیاه رویی شبهای تار را چه کنم؟

4 قرار عاشق بیدل بصبر باشد و بس چو صبر نیست دل بی قرار را چه کنم؟

1 روز عیدست، سر راهگذاری گیریم ماهرویی بکف آریم و کناری گیریم

2 شاهدان دست بخون دل ما کرده نگار ما درین غم که: کجا دست نگاری گیریم؟

3 گرد خواهیم شد و دامن آن یار گرفت تا باین شیوه مگر دامن یاری گیریم

4 بی قراریم و بمنزلگه وصل آمده ایم آه! اگر چرخ نخواهد که قراری گیریم

1 ای قدت نازک نهال جویبار چشم من لطف کن، برخیز و بنشین بر کنار چشم من

2 چشم مردم را غبار از گرد میباشد، ولی میبرد گرد سر کویت غبار چشم من

3 اشک من هر کس که دید از کار چشمم دست شست گوشه چشمی گرفت از دست کار چشم من

4 قطره خون بود کز دل داشت چشمم یادگار برکنار افتاد اکنون یادگار چشم من

1 ناگاه اگر ز ما سخنی گوش می‌کنی یک لحظه ناگذشته، فراموش می‌کنی

2 گویی به دیگران سخن، اما چو من رسم تا نشنوم حدیث تو، خاموش می‌کنی

3 یک روز هم به مجلس ما چهره برفروز تا چند باده با دگران نوش می‌کنی؟

4 دست مرا بگیر، که از پا فتاده‌ام با دیگران چه دست در آغوش می‌کنی؟

1 یار وداع می کند، تاب وداع یار کو؟ وعده وصل می دهد، طاقت انتظار کو؟

2 نسبت روی خوب او با مه و مهر چون کنم؟ عارض مهر و ماه را طره مشکبار کو؟

3 یار نو و بهار نو باعث مجلسست و می ساغر لاله گون کجا؟ ساقی گل عذار کو؟

4 وه! که بر آستان تو گشت رقیب معتبر پیش سگ درت مرا این قدر اعتبار کو؟

1 خطت، که رقم بر ورق لاله کشیده بر گرد گل از عنبر تر هاله کشیده

2 سالیست شب هجر تو و عاشق مسکین هر روز ز تو محنت صد ساله کشیده

3 زان لب، که گزیدی، ز سر ناز بدندان چون برگ گل آزردگی ژاله کشیده

4 دنبال دلم تیغ کشد چشم تو هر دم فریاد از آن نرگس دنباله کشیده!

1 دوشینه کجا رفتی و مهمان که بودی؟ دل بی تو بجان بود، تو جانان که بودی؟

2 این غصه مرا کشت که: غمخوار که گشتی؟ وین درد مرا سوخت که: درمان که بودی؟

3 با خال سیه مردم چشم که شدی باز؟ با روی چو مه شمع شبستان که بودی؟

4 ای دولت بیدار، بپهلوی که خفتی؟ وی بخت گریزنده، بفرمان که بودی؟