دلا، زان لب زلال خضر می خواهی، خیالست این از جغتایی غزل 323
1. دلا، زان لب زلال خضر می خواهی، خیالست این
ز آتش آب می جویی، تمنای محالست این
آخر، ای آرام جان، سوی دل افگاری ببین از جغتایی غزل 324
1. آخر، ای آرام جان، سوی دل افگاری ببین
از جفاکاری حذر کن، در وفاداری ببین
من و تخیل حسنت، چه یار بهتر ازین؟ از جغتایی غزل 325
1. من و تخیل حسنت، چه یار بهتر ازین؟
بغیر عشق چه ورزم؟ چه کار بهتر ازین؟
روز نوروزست و ما را مجلس افروزی چنین از جغتایی غزل 326
1. روز نوروزست و ما را مجلس افروزی چنین
سالها شد کز خدا می خواستم روزی چنین
عاشقم کردی و گفتی با رقیب تندخو از جغتایی غزل 327
1. عاشقم کردی و گفتی با رقیب تندخو
عاشق روی توام، با هر که می خواهی بگو
خوش باشد اگر باشم در طرف چمن با او از جغتایی غزل 328
1. خوش باشد اگر باشم در طرف چمن با او
من باشم و او باشد، او باشد و من با او
ندارم قوت اظهار درد خویشتن با او از جغتایی غزل 329
1. ندارم قوت اظهار درد خویشتن با او
مرا این درد کشت، آیا که گوید درد من با او؟
چنان بلند نشد سرو ناز پرور او از جغتایی غزل 330
1. چنان بلند نشد سرو ناز پرور او
که سرو ناز تواند شدن برابر او
آنکه رفت امروز و صد دل می رود دنبال او از جغتایی غزل 331
1. آنکه رفت امروز و صد دل می رود دنبال او
کاش! فردا جان برون آید باستقبال او
خاکم بره پیک حریم حرم او از جغتایی غزل 332
1. خاکم بره پیک حریم حرم او
باشد که بجایی برسم در قدم او
چند گیرد جام می کام از لب میگون او؟ از جغتایی غزل 333
1. چند گیرد جام می کام از لب میگون او؟
ساقیا، بگذار، تا بر خاک ریزم خون او
خواهم فگندن خویش را پیش قد رعنای او از جغتایی غزل 334
1. خواهم فگندن خویش را پیش قد رعنای او
تا بر سر من پا نهد، یا سر نهم بر پای او