غزلیات هلالی جغتایی

1 عمر رفته است و کنون آفت جانی دارم گشته ام پیر، ولی عشق جوانی دارم

2 چاره ساز دل و جان همه بیمارانی چاره ای ساز، که من هم دل و جانی دارم

3 کاش! چون لاله، دل تنگ مرا بشکافی تا بدانی که چه سان داغ نهانی دارم؟

4 بر همه خلق یقین شد که: وفا نیست ترا لیک من از طمع خویش گمانی دارم

1 هر زمان بر صف خوبان بتماشا گذرم چون رسم پیش تو نتوانم از آنجا گذرم

2 دارم آن سر که: بسودای تو بازم سر خویش سر چه کار آید؟ اگر زین سر و سودا گذرم

3 زان خط سبز و لب لعل گذشتن نتوان گر بصد مرتبه از خضر و مسیحا گذرم

4 هم نشینا، قدمی چند بمن همره شو که برش طاقت آن نیست که تنها گذرم

1 خواهم که: بزیر قدمت زار بمیرم هر چند کنی زنده، دگر بار بمیرم

2 دانم که: چرا خون مرا زود نریزی خواهی که بجان کندن بسیار بمیرم

3 من طاقت نادیدن روی تو ندارم مپسند که در حسرت دیدار بمیرم

4 خورشید حیاتم بلب بام رسیدست آن به که در آن سایه دیوار بمیرم

1 بخاک من گذری کن، چو در وفای تو میرم که زنده گردم و بار دگر برای تو میرم

2 نهادم از سر خود یک بیک هوی و هوس را همین بود هوس من که: در هوای تو میرم

3 دل از جفای تو خون شد، روا مدار که عمری دم از وفا زنم و آخر از جفای تو میرم

4 تویی که: جان جهانی فزاید از لب لعلت منم که هر نفس از لعل جانفزای تو میرم

1 پس از عمری، که خود را بر سر کوی تو اندازم ز بیم غیر، نتوانم نظر سوی تو اندازم

2 پس از چندی که ناگه دولت وصل اتفاق افتد چه باشد گر توانم دیده بر روی تو اندازم؟

3 نبینم ماه نو را در خم طاق فلک هرگز اگر روزی نظر بر طاق ابروی تو اندازم

4 تو می آیی و من از شوق می خواهم که: هر ساعت سر خود را بپای سرو دلجوی تو اندازم

1 مگو افسانه مجنون، چو من در انجمن باشم ازو، باری، چرا گوید کسی؟ جایی که من باشم

2 کسی افسانه درد مرا جز من نمی داند از آن دایم من دیوانه با خود در سخن باشم

3 رو، ای زاهد، که من کاری ندارم غیر می خوردن مرا بگذار، تا مشغول کار خویشتن باشم

4 جدا، زان سرو قد، گر جانب بستان روم روزی بیاد قد او در سایه سرو چمن باشم

1 اگر خوانی درونم، بنده این خاندان باشم وگر رانی برونم، چون سگان بر آستان باشم

2 ندانم بنده روی تو باشم یا سگ کویت؟ بهر نوعی که می خواهی، بگو، تا آن چنان باشم

3 چه سگ باشم؟ که آیم استخوانی خواهم از کویت ولی خواهم که از بهر سگانت استخوان باشم

4 چو از شوق تو یک شب خواب در چشمم نمی آید اجازت ده که : شبها گرد کویت پاسبان باشم

1 چو بخت نیست که شایسته وصال تو باشم بصبر کوشم و خرسند با خیال تو باشم

2 بعشوه زلف گشودی، بچهره خال فزودی اسیر زلف تو گردم، غلام خال تو باشم

3 کمال فضل بتحصیل عاشقیست، خوش آن دم که در مطالعه صفحه جمال تو باشم

4 چو پایمال تو گشتم، سرم بلند شد، آری چه سربلندی ازین به که پایمال تو باشم؟

1 تا عمر بود، در هوس روی تو باشم در خاک شوم، خاک سر کوی تو باشم

2 فردای قیامت نروم جانب طوبی در سایه سرو قد دلجوی تو باشم

3 خوش آنکه زبان از پی دشنام برآری من دست برآورده، دعاگوی تو باشم

4 پهلوی تو پیوسته نشینند رقیبان تا من نتوانم که بپهلوی تو باشم

1 مرا چه زهره که گویم: غلام روی تو باشم؟ سگ غلام غلام سگان کوی تو باشم

2 اگر به سوی تو گاهی کنم ز دور نگاهی هنوز بر حذر از نازکی خوی تو باشم

3 چو سر عشق تو گفتن میان خلق نشاید به گوشه‌ای بنشینم، به گفتگوی تو باشم

4 زهی خجسته زمانی! که بعد مرگ رقیبان نشسته، با دل آسوده، روبروی تو باشم