ز سوز سینه کبابم، ز سیل دیده خرابم از جغتایی غزل 227
1. ز سوز سینه کبابم، ز سیل دیده خرابم
تو شمع بزم کسانی و من در آتش و آبم
بیار بی وفا عمری وفا کردم ندانستم از جغتایی غزل 228
1. بیار بی وفا عمری وفا کردم ندانستم
بامید وفا بر خود جفا کردم ندانستم
هر شب بسر کوی تو از پای در افتم از جغتایی غزل 229
1. هر شب بسر کوی تو از پای در افتم
وز شوق تو آهی زنم و بی خبر افتم
براهت بینم و از بیخودی بر رهگذر غلتم از جغتایی غزل 230
1. براهت بینم و از بیخودی بر رهگذر غلتم
بهر جا پا نهی، از شوق پا بوست بسر غلتم
اگر چون خاک پامالم کنی، خاک درت گردم از جغتایی غزل 231
1. اگر چون خاک پامالم کنی، خاک درت گردم
وگر چون گرد بر بادم دهی، گرد سرت گردم
بصد امید هر دم گرد آن دیوار و در گردم از جغتایی غزل 232
1. بصد امید هر دم گرد آن دیوار و در گردم
بسی امیدوارم، آه! اگر نومید برگردم
عیدست، برون آی، که حیران تو گردم از جغتایی غزل 233
1. عیدست، برون آی، که حیران تو گردم
قربان خودم ساز، که قربان تو گردم
ز پیر میکده عمری در التماس شدم از جغتایی غزل 234
1. ز پیر میکده عمری در التماس شدم
که خاک درگه دیر فلک اساس شدم
کاشکی! خاک حریم حرمت می‌بودم از جغتایی غزل 235
1. کاشکی! خاک حریم حرمت می‌بودم
می‌خرامیدی و من در قدمت می‌بودم
دو روز شد که ز درد فراق بیمارم از جغتایی غزل 236
1. دو روز شد که ز درد فراق بیمارم
ازین دو روزه حیاتی که هست بیزارم
من نه آنم که دل خویش مشوش دارم از جغتایی غزل 237
1. من نه آنم که دل خویش مشوش دارم
هر کجا ناخوشیی هست به او خوش دارم
یار آمد و من طاقت دیدار ندارم از جغتایی غزل 238
1. یار آمد و من طاقت دیدار ندارم
از خود گله ای دارم و از یار ندارم