غزلیات هلالی جغتایی

1 ای به خوبی از همه خوبان عالم خوب‌تر شیوه حسن و جمالت هر یک از هم خوب‌تر

2 آدمی، گر یوسف مصرست، مانند تو نیست ای تو از مجموع فرزندان عالم خوب‌تر

3 رنگت از می حالتی دارد، که از گل خوش‌تر است وآن عرق بر عارض پاکت ز شبنم خوب‌تر

4 خوب‌تر شد روی گلگونت، به دور خط سبز آری، آری، باغ باشد سبز و خرم خوب‌تر

1 ای قامتت ز سرو سهی سرفرازتر لعلت، ز هر چه شرح دهم، دلنوازتر

2 از بهر آنکه با تو شبی آورم بروز خواهم شبی ز روز قیامت درازتر

3 جان از تب فراق تو در یک نفس گداخت هرگز تبی نبود ازین جانگدازتر

4 من در رهت نهاده بیاری سر نیاز تو هر زمان زیاری من بی نیازتر

1 تا ز خط عنبرین حسن تو شد بیش تر عاشق روی توام بیشتر از پیش تر

2 ای بتو میل دلم هر نفسی بیشتر خوبی تو هر زمان بیشتر از پیش تر

3 پرسش اگر میکنی عاشق درویش را از همه عاشق ترم وز همه درویش تر

4 با غم ایوب نیست رنج مرا نسبتی صبرم ازو کمترست، دردم ازو بیش تر

1 جامه گلگون، روی آتشناک از گل پاک تر جامه آتشناک و رو از جامه آتشناک تر

2 تا چو گل نازک تنش را دیدم، از جیب قبا سینه من چاک شد، چون دامن من چاک تر

3 حیف باشد آنکه: دوزم دیده بر دامان او زانکه باشد دامنش از دیده من پاک تر

4 التماس قتل خود کردم، روان، برخاستی الله، الله! برنخیزد سرو ازین چالاک تر

1 هر روز در کویش روم، پیدا کنم یار دگر او را بهانه سازم و آنجا روم بار دگر

2 کارم همین عشقست و من حیران کار خویشتن ای کاش، بودی هم مرا، جز عاشقی، کار دگر

3 من کیستم تا خوش زیم در سایه دیوار او؟ بگذار کز غم جان دهم در زیر دیوار دگر

4 بیرون مرو، جولان مکن وز ناز قصد جان مکن انگار مرد از هر طرف صد عاشق زار دگر

1 وه! که بازم فلک انداخت به غوغای دگر من به جای دگر افتادم و دل جای دگر

2 یک دو روز دگر، از لطف به بالین من آی که من امروز دگر دارم و فردای دگر

3 غالبا تلخی جان کندن من خواست طبیب که به جز صبر نفرمود مداوای دگر

4 پا نهم پیش، که نزدیک تو آیم، لیکن از تحیر نتوانم که نهم پای دگر

1 حاش لله! کز رخت چشم افگنم سوی دگر خوش نمی آید بجز روی توام روی دگر

2 تازه گلهای چمن خوشرنگ و خوشبویند، لیک گل رخ ما رنگ دیگر دارد و بوی دگر

3 زینت آن روی نیکو خال بس، خط، گو: مباش حسن او را در نمی باید سر موی دگر

4 کشتن آمد خوی آن بی رحم وز آنم باک نیست باک از آن دارم که گیرد غیر ازین خوی دگر

1 با رخ زرد آمدم سوی درت، ای سروناز یعنی آوردم بخاک درگهت روی نیاز

2 دولت حسن و جوانی یک دو روزی بیش نیست در نیاز ما نگر، چندین بحسن خود مناز

3 عمر بگذشت و شب تاریک هجر آخر نشد یا شبم کوتاه می بایست، یا عمرم دراز

4 تاب بیماری ندارم بیش ازینها، ای فلک یا نسیم روح پرور، یا سموم جان گداز

1 برو، ای نرگس رعنا، تو باین چشم مناز ناز را چشم سیه باید و مژگان دراز

2 از گل و لاله چه حاصل؟ من و آن سرو که هست همه شوخی و کرشمه، همه حسن و همه ناز

3 آتشین روی من آرایش بزمست امشب برو، ای شمع، تو در گوشه خجلت بگداز

4 ای خوش آن دم، که تو از ناز، سوی من آیی! خیزم و بر کف پای تو نهم روی نیاز

1 قد تو عمر درازست و سرو گلشن ناز بیا و سایه فگن بر سرم، چو عمر دراز

2 ز گریه، بی تو، مرا بسته بود راه نظر تو آمدی و نظر می کنم بروی تو باز

3 چراغ عشرت من مرد و بر تو ظاهر نیست بیا، که پیش تو، روشن کنم بسوز و گداز

4 ز آسمان و زمین فارغیم، در ره عشق درین سفر چه تفاوت کند نشیب و فراز؟