برخیز طبیبا، که دل آزرده از هلالی جغتایی غزل 192
1. برخیز طبیبا، که دل آزرده ام امروز
بگذار مرا، کز غم او مرده ام امروز
...
عمر رفت و از تو ما را صد از هلالی جغتایی غزل 193
1. عمر رفت و از تو ما را صد پریشانی هنوز
وه! چه عمرست این؟ که حال ما نمیدانی هنوز
...
عید شد، هر گوشه، خلقی از هلالی جغتایی غزل 194
1. عید شد، هر گوشه، خلقی ماه نو دارد هوس
گوشه ابرو نمودی، ماه ما اینست و بس
...
کار من از جمله عالم همین از هلالی جغتایی غزل 195
1. کار من از جمله عالم همین عشقست و بس
عالمی دارم، که در عالم ندارد هیچ کس
...
کام از آن لب مشکل و ما را از هلالی جغتایی غزل 196
1. کام از آن لب مشکل و ما را غم کامست و بس
کار ناکامان همین اندیشه خامست و بس
...
یار من با دگران یار شد، از هلالی جغتایی غزل 197
1. یار من با دگران یار شد، افسوس افسوس!
رفت و هم صحبت اغیار شد، افسوس افسوس!
...
زاهد، بکنج صومعه می نوش از هلالی جغتایی غزل 198
1. زاهد، بکنج صومعه می نوش و مست باش
یعنی که دوزخی شدی، آتش پرست باش
...
دردمندم، گر مرا درمان از هلالی جغتایی غزل 199
1. دردمندم، گر مرا درمان نباشد، گو: مباش
دردمندان ترا گر جان نباشد، گو: مباش
...
آه! از آن شوخ، که تا سر از هلالی جغتایی غزل 200
1. آه! از آن شوخ، که تا سر نشود خاک درش
بر سر عاشق بیچاره نیفتد گذرش
...
آه! از آن ماه مسافر، که از هلالی جغتایی غزل 201
1. آه! از آن ماه مسافر، که نیامد خبرش
او سفر کرده و ما در خطریم از سفرش
...
آنکه از آب حیات آزرده از هلالی جغتایی غزل 202
1. آنکه از آب حیات آزرده می گردد تنش
کی توان دیدن بروز جنگ غرق آهنش؟
...