غزلیات هلالی جغتایی

1 چو ترک من هوس مجلس شراب کند هزار عاشق دل خسته را کباب کند

2 خراب چون نشوم از کرشمهای کسی که در کرشمه اول جهان خراب کند؟

3 شدم ز حسرت او در نقاب خاک و هنوز بخاک من چو رسد روی در نقاب کند

4 چه طالعست که ناگاه بر سرم روزی اگر فرشته رحمت رسد عذاب کند؟

1 هرگز آن شوخ بما غیر نگاهی نکند آن هم از ناز کند گاهی و گاهی نکند

2 می روم بر سر راهش بامید نظری آه! اگر بگذرد آن شوخ و نگاهی نکند

3 این همه ناله، که من می کنم از درد فراق هیچ ماتم زده خانه سیاهی نکند

4 حاصل عشق همین بس که: اسیر غم او دل بمالی ندهد، میل بجاهی نکند

1 گر کسی عاشق رخسار تو باشد چه کند؟ طالب دولت دیدار تو باشد چه کند؟

2 شوخی و بی خبر از درد گرفتاری دل دردمندی که گرفتار تو باشد چه کند؟

3 چه غم از سینه ریش و دل افگار مرا؟ سینه ریشی که دل افگار تو باشد چه کند؟

4 قصد جان و دل یاران بود اندیشه تو بیدلی کز دل و جان یار تو باشد چه کند؟

1 خوبرویان، چون بشوخی قصد مرغ دل کنند اولش سازند صید و آخرش بسمل کنند

2 یارب، این سنگین دلان را شیوه رحمی بده تا مراد عاشق بیچاره را حاصل کنند

3 چون تو سروی برنخیزد، گر چه در باغ بهشت خاک آدم را بآب زندگانی گل کنند

4 پیش ما بر روی جانان پرده می دارد رقیب کاشکی آن پرده را بر روی او حایل کنند

1 چو لاله سینه من کاش پاره پاره کنند! بداغهای درون یک بیک نظاره کنند

2 بپیش یار دلم را، چو غنچه، بشکافند باو جراحت پنهانم آشکاره کنند

3 ز سیل دیده خرابم، ز سوز سینه کباب میان آتش و آبم، ز من کناره کنند

4 ز اشک و چهره زردم اگر نیند آگاه شبی تفحص آن از مه و ستاره کنند

1 جای آنست که شاهان ز تو شرمنده شوند سلطنت را بگذارند و ترا بنده شوند

2 گر بخاک قدمت سجده میسر گرد سر فرازان جهان جمله سر افگنده شوند

3 بر سر خاک شهیدان اگر افتد گذرت کشته و مرده، همه از قدمت زنده شوند

4 جمع خوبان همه چون کوکب و خورشید تویی تو برون آی، که این جمله پراگنده شوند

1 دودی، که دوش بر سر کویت بلند بود غافل مشو، که آه من دردمند بود

2 از ما شمار خیل شهیدان خود مپرس آن خیل بی شمار که داند که چند بود؟

3 بستم بطره تو دل و رستم از غمت آری، علاج عاشق بیچاره بند بود

4 یک ذره مانده بود ز من در شب فراق آن ذره هم بر آتش هجران سپند بود

1 شیرین دهنا، این همه شیرین نتوان بود شیری که تو خوردی مگر از ریشه جان بود؟

2 این حسن چه حسنست که از پرده عیان ساخت؟ نقشی که پس پرده تقدیر نهان بود

3 تنها نه من از واقعه عشق خرابم مجنون هم ازین واقعه رسوای جهان بود

4 امروز نشد نام و نشان دل من گم تا بود دل گم شده، بی نام و نشان بود

1 دی براهم دیدن و آنگاه نادیدن چه بود؟ روی گردانیدن و از راه گردیدن چه بود؟

2 گر نه در دل داشتی کز رشک گریم زار زار پیش من رخ در رخ اغیار خندیدن چه بود؟

3 خواستی کز ساغر حسرت خورم خون جگر ور نه در بزم رقیبان جرعه نوشیدن چه بود؟

4 من نمی دانم که این خشم ترا تقریب چیست؟ خود بگو آخر که: بی تقریب رنجیدن چه بود؟

1 با من اول آن همه رسم وفاداری چه بود؟ بعد ازان بی موجبی چندین جفاگاری چه بود؟

2 مرحمت بگذاشتی، تیغ جفا برداشتی آن محبت ها کجا شد؟ این ستمگاری چه بود؟

3 مردم چشمم ز آزارت بخون آغشته شد نور چشم من، بگو: کین مردم آزاری چه بود؟

4 من نمی گویم که: چندین دشمنی آخر چراست؟ لیک می پرسم که: اول آن همه یاری چه بود؟