ای به خوبی از همه خوبان عالم خوب‌تر از جغتایی غزل 180
1. ای به خوبی از همه خوبان عالم خوب‌تر
شیوه حسن و جمالت هر یک از هم خوب‌تر
ای قامتت ز سرو سهی سرفرازتر از جغتایی غزل 181
1. ای قامتت ز سرو سهی سرفرازتر
لعلت، ز هر چه شرح دهم، دلنوازتر
تا ز خط عنبرین حسن تو شد بیش تر از جغتایی غزل 182
1. تا ز خط عنبرین حسن تو شد بیش تر
عاشق روی توام بیشتر از پیش تر
جامه گلگون، روی آتشناک از گل پاک تر از جغتایی غزل 183
1. جامه گلگون، روی آتشناک از گل پاک تر
جامه آتشناک و رو از جامه آتشناک تر
هر روز در کویش روم، پیدا کنم یار دگر از جغتایی غزل 184
1. هر روز در کویش روم، پیدا کنم یار دگر
او را بهانه سازم و آنجا روم بار دگر
وه! که بازم فلک انداخت به غوغای دگر از جغتایی غزل 185
1. وه! که بازم فلک انداخت به غوغای دگر
من به جای دگر افتادم و دل جای دگر
حاش لله! کز رخت چشم افگنم سوی دگر از جغتایی غزل 186
1. حاش لله! کز رخت چشم افگنم سوی دگر
خوش نمی آید بجز روی توام روی دگر
با رخ زرد آمدم سوی درت، ای سروناز از جغتایی غزل 187
1. با رخ زرد آمدم سوی درت، ای سروناز
یعنی آوردم بخاک درگهت روی نیاز
برو، ای نرگس رعنا، تو باین چشم مناز از جغتایی غزل 188
1. برو، ای نرگس رعنا، تو باین چشم مناز
ناز را چشم سیه باید و مژگان دراز
قد تو عمر درازست و سرو گلشن ناز از جغتایی غزل 189
1. قد تو عمر درازست و سرو گلشن ناز
بیا و سایه فگن بر سرم، چو عمر دراز
یار من، وه! که مرا یار نداند هرگز از جغتایی غزل 190
1. یار من، وه! که مرا یار نداند هرگز
قدر یاران وفادار نداند هرگز
از آن چه سود که نوروز شد جهان افروز؟ از جغتایی غزل 191
1. از آن چه سود که نوروز شد جهان افروز؟
که بی تو روز و شب ما برابرست امروز