غزلیات هلالی جغتایی

1 در مجلس اگر او نظری با دگری داشت دانند حریفان که در آن هم نظری داشت

2 هر لاله، که با داغ دل از خاک برآمد دیدم که: ز سودای تو پر خون جگری داشت

3 امروز سر زلف تو آشفته چرا بود؟ گویا ز پریشانی دلها خبری داشت

4 فریاد! که رفت از سرم آن سرو، که عمری من خاک رهش بودم و بر من گذری داشت

1 هر روز در کویش روم، پیدا کنم یار دگر او را بهانه سازم و آنجا روم بار دگر

2 کارم همین عشقست و من حیران کار خویشتن ای کاش، بودی هم مرا، جز عاشقی، کار دگر

3 من کیستم تا خوش زیم در سایه دیوار او؟ بگذار کز غم جان دهم در زیر دیوار دگر

4 بیرون مرو، جولان مکن وز ناز قصد جان مکن انگار مرد از هر طرف صد عاشق زار دگر

1 یا تمنای وصال تو مرا خواهد کشت یا تماشای جمال تو مرا خواهد کشت

2 باز در جلوه ناز آمده ای همچو نهال جلوه ناز نهال تو مرا خواهد کشت

3 روز وصلست، تو در کشتن من تیغ مکش که شب هجر خیال تو مرا خواهد کشت

4 چند پرسی که: ترا زار کشم یا نکشم؟ جهد کن، ور نه خیال تو مرا خواهد کشت

1 ای قامتت ز سرو سهی سرفرازتر لعلت، ز هر چه شرح دهم، دلنوازتر

2 از بهر آنکه با تو شبی آورم بروز خواهم شبی ز روز قیامت درازتر

3 جان از تب فراق تو در یک نفس گداخت هرگز تبی نبود ازین جانگدازتر

4 من در رهت نهاده بیاری سر نیاز تو هر زمان زیاری من بی نیازتر

1 شب هجران رسید و محنت بسیار پیدا شد بیا، ای بخت، کاری کن، که ما را کار پیدا شد

2 بکنج عافیت، می خواستم، کز فتنه بگریزم بلای عشق ناگه از در و دیوار پیدا شد

3 جگر خونست، ازان این گریه خونین پدید آمد دلم زارست، ازان این نالهای زار پیدا شد

4 نمی خواهم که: خورشید جمالش جلوه گر گردد در آن منزل که روزی سایه اغیار پیدا شد

1 غم نیست، گر ز داغ تو می سوزدم جگر داری هزار سوخته، من هم یکی دگر

2 یارب، چه کم شود ز تو، ای پادشاه حسن گر سوی من بگوشه چشمی کنی نظر؟

3 در کوی تو سر آمد اهل وفا منم از چشم التفات وفای مرا نگر

4 تا کی در آرزوی تو گردیم کو بکوی؟ تا کی بجستجوی تو گردیم در بدر؟

1 گر کسی عاشق رخسار تو باشد چه کند؟ طالب دولت دیدار تو باشد چه کند؟

2 شوخی و بی خبر از درد گرفتاری دل دردمندی که گرفتار تو باشد چه کند؟

3 چه غم از سینه ریش و دل افگار مرا؟ سینه ریشی که دل افگار تو باشد چه کند؟

4 قصد جان و دل یاران بود اندیشه تو بیدلی کز دل و جان یار تو باشد چه کند؟

1 گر برون می‌آید، آن بی‌رحم، زارم می‌کشد ور نمی‌آید، به درد انتظارم می‌کشد

2 گر، معاذ الله، نباشد دولت دیدار او محنت هجران به اندک روزگارم می‌کشد

3 ای که گویی: بر سر آن کوی خواهی کشته شد راضیم، بالله، اگر دانم که یارم می‌کشد

4 هرگه امسالش عتاب‌آلوده می‌بینم به خود یاد آن مسکین‌نوازی‌های پارم می‌کشد

1 با من اول آن همه رسم وفاداری چه بود؟ بعد ازان بی موجبی چندین جفاگاری چه بود؟

2 مرحمت بگذاشتی، تیغ جفا برداشتی آن محبت ها کجا شد؟ این ستمگاری چه بود؟

3 مردم چشمم ز آزارت بخون آغشته شد نور چشم من، بگو: کین مردم آزاری چه بود؟

4 من نمی گویم که: چندین دشمنی آخر چراست؟ لیک می پرسم که: اول آن همه یاری چه بود؟

1 مرا بباده، نه باغ و بهار شد باعث بهار و باغ چه باشد؟ که یار شد باعث

2 رسیده بود گل، آن سرو هم بباغ آمد بیار می، که یکی صد هزار شد باعث

3 نبود ناله مرغ چمن ز جلوه گل لطافت رخ آن گلعذار شد باعث

4 اگر بمیکده رفتیم عذر ما بپذیر که باده خوردن ما را خمار شد باعث