اگر سودای عشق اینست، از هلالی جغتایی غزل 120
1. اگر سودای عشق اینست، من دیوانه خواهم شد
چه جای آشنا؟ کز خویش هم بیگانه خواهم شد
...
از حال و دل و دیده مپرسید از هلالی جغتایی غزل 121
1. از حال و دل و دیده مپرسید که چون شد؟
خون شد دل و از رهگذر دیده برون شد
...
تا سلسله زلف تو زنجیر از هلالی جغتایی غزل 122
1. تا سلسله زلف تو زنجیر جنون شد
وابستگی این دل دیوانه فزون شد
...
گل شکفت و شوق آن گل چهره از هلالی جغتایی غزل 123
1. گل شکفت و شوق آن گل چهره از سر تازه شد
وای جان من! که بر دل داغ دیگر تازه شد
...
غم بتان مخور، ای دل، که از هلالی جغتایی غزل 124
1. غم بتان مخور، ای دل، که زار خواهی شد
اگر عزیز جهانی، تو خوار خواهی شد
...
نیست عرق، که در رهت از از هلالی جغتایی غزل 125
1. نیست عرق، که در رهت از حرکات می‌چکد
هر قدمی، که می‌نهی، آب حیات می‌چکد
...
آه و صد آه! که آن مه ز سفر از هلالی جغتایی غزل 126
1. آه و صد آه! که آن مه ز سفر دیر آمد
شمع خورشید جمالش بنظر دیر آمد
...
روز هجران تو، یارب! ز از هلالی جغتایی غزل 127
1. روز هجران تو، یارب! ز کجا پیش آمد؟
این چه روزیست که پیش من درویش آمد؟
...
دلم، پیش لبت، با جان شیرین از هلالی جغتایی غزل 128
1. دلم، پیش لبت، با جان شیرین در فغان آمد
خدا را، چاره دل کن، که این مسکین بجان آمد
...
نگسلد رشته جان من از آن از هلالی جغتایی غزل 129
1. نگسلد رشته جان من از آن سرو بلند
این چه نخلیست که دارد برگ جان پیوند؟
...
یارب! غم ما را که بعرض از هلالی جغتایی غزل 130
1. یارب! غم ما را که بعرض تو رساند؟
کانجا که تویی باد رسیدن نتواند
...
عارضت هست بهشتی، که عیان از هلالی جغتایی غزل 131
1. عارضت هست بهشتی، که عیان ساخته اند
قامتت آب حیاتی، که روان ساخته اند
...