ای امّت نگاه تو، جادو خیالها از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1368
1. ای امّت نگاه تو، جادو خیالها
صحرانورد گردش چشمت، غزالها
آشفته چو من نبود، سنبل به گلستانها از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1369
1. آشفته چو من نبود، سنبل به گلستانها
شوریده سرم دارند، این طرّه پریشانها
چو تر هرگز نگردید، از می وصل تو دامانها از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1370
1. چو تر هرگز نگردید، از می وصل تو دامانها
ز مخموری بود خمیازهای، چاک گریبانها
چه شد مهر جهانآرای من، آن گرمجوشیها از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1371
1. چه شد مهر جهانآرای من، آن گرمجوشیها
خوشا عهدی که با ما داشتی، پیمانهنوشیها
نباشد دل چرا از لطف یار، امّیدوار امشب؟ از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1372
1. نباشد دل چرا از لطف یار، امّیدوار امشب؟
به راهش قاصدی دارم، چو چشم انتظار امشب
شد قسمت خال تو،که مشک ختن ماست از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1373
1. شد قسمت خال تو،که مشک ختن ماست
بوسیدن آن لب، که زیاد از دهن ماست
شراب تشنه بسی موج زد، ایاغ کجاست؟ از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1374
1. شراب تشنه بسی موج زد، ایاغ کجاست؟
کباب سوختگی بوی زد، دماغ کجاست؟
فصل بهار عشق و تماشای اشک ماست از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1375
1. فصل بهار عشق و تماشای اشک ماست
چشم سفید ما، کف دریای اشک ماست
دعوی گر جاهل، به بغل دشمن خود داشت از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1376
1. دعوی گر جاهل، به بغل دشمن خود داشت
افعی به گریبان، ز رگ گردن خود داشت
روزی که غمزه اش به من خسته جنگ داشت از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1377
1. روزی که غمزه اش به من خسته جنگ داشت
هر جای دل که دست نهادم، خدنگ داشت
با چشم سیر، نعمت دنیا چه حاجت است؟ از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1378
1. با چشم سیر، نعمت دنیا چه حاجت است؟
تا آبرو به جاست، به دریا چه حاجت است؟
مستی چشم یار، ز پیمانه خود است از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1379
1. مستی چشم یار، ز پیمانه خود است
خواب بهار، پردهٔ افسانهٔ خود است