باده بیار و هوش را، از سر ما روانه کن از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1572
1. باده بیار و هوش را، از سر ما روانه کن
زاهد خرقه پوش را، مست می مغانه کن
لخت دل با سینه از اشک مدام آمد برون از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1573
1. لخت دل با سینه از اشک مدام آمد برون
این کباب آخر ز آتشخانه، خام آمد برون
صید از حرم کشد، خم جعد بلند تو از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1574
1. صید از حرم کشد، خم جعد بلند تو
فریاد از تطاول مشکین کمند تو
ز تکبیر فنا، حاضر نشد وقت نماز تو از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1575
1. ز تکبیر فنا، حاضر نشد وقت نماز تو
به شور حشر، میدان می دهد خواب دراز تو
دارم دلی دو نیم، ز تیغ زبان تو از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1576
1. دارم دلی دو نیم، ز تیغ زبان تو
زخمم، نمک چش لب شکرفشان تو
صفای وقت، ز دل های بی غبار بجو از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1577
1. صفای وقت، ز دل های بی غبار بجو
طراوت از نفس پاک نوبهار بجو
عریان ز صافی طینتی، از پردهٔ نیرنگ شو از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1578
1. عریان ز صافی طینتی، از پردهٔ نیرنگ شو
چون آب در باغ جهان، با خار وگل همرنگ شو
ای تهیدست، به امّید و امل غره مشو از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1579
1. ای تهیدست، به امّید و امل غره مشو
مزرعی را که نکشتی، نتوان کرد درو
به دنبال خرام آن پری رو از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1580
1. به دنبال خرام آن پری رو
رمیدن می رود از یاد آهو
افسرده ایم، جام می خوشگوار کو؟ از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1581
1. افسرده ایم، جام می خوشگوار کو؟
تنها نشسته ایم به گلشن، هزار کو؟
سوخته جان دلم یکی، سنبل مشک فام، دو از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1582
1. سوخته جان دلم یکی، سنبل مشک فام، دو
سختی کار عشق بین، صید یکی و دام دو
به عاشقی، شده ام شهرهٔ جهان از تو از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1583
1. به عاشقی، شده ام شهرهٔ جهان از تو
ز سادگی، غم دل می کنم نهان از تو