در کشور ایجاد، از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1536
1. در کشور ایجاد، ندانم چه گلستم
دانم که صنمگاه بتان چگلستم
من نازک دل از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1537
1. من نازک دل از زخم زبان بسیار می رنجم
ز خنجر بیشتر، از حرف پهلودار می رنجم
غبار گشتم از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1538
1. غبار گشتم و سرگشته وار می گردم
هنوز گرد سر انتظار می گردم
به راه آن از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1539
1. به راه آن وفا دشمن، سر و جان شاد می دادم
دل نامهربانش را، مروت یاد می دادم
نشود گشاده از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1540
1. نشود گشاده چون نی، گرهی ز کار دردم
چه گلی شکفته گردد به هوای آه سردم؟
حاصلی که از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1541
1. حاصلی که خرمن شد ، نذر خوشه چین دارم
برق اگر سری نکشد، آه آتشین دارم
صبوحی می از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1542
1. صبوحی می کند تکلیف، کز می کام بردارم
چو گردون سبحه را از کف گذارم، جام بردارم
شمع سان، از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1543
1. شمع سان، دیده پرآتش مژه پرنم دارم
داغها بر جگر، از الفت مرهم دارم
خموشم چون از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1544
1. خموشم چون قلم امّا، نوا در آستین دارم
نی شیون طرازم، ناله ها در آستین دارم
زد نقش سخن از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1545
1. زد نقش سخن سکهٔ جاوید به نامم
از صفحهٔ دلها نشود محو، کلامم
قناعت چون از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1546
1. قناعت چون گهر، با ساغر و مینای خودکردم
چو چشم خوش نگاهان، مستی از صهبای خود کردم
دمد از چاکهای از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1547
1. دمد از چاکهای سینه شیون، تا نفس دارم
که چون دل، بلبل شوریده حالی در قفس دارم