گهر چون سفته گردد، همچو اشک از دیده ها از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1500
1. گهر چون سفته گردد، همچو اشک از دیده ها افتد
شود هر کس درین بازار بینا، از بها افتد
شود چون جوهر آیینه پیدا، تار میافتد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1501
1. شود چون جوهر آیینه پیدا، تار میافتد
نگردد روشناس آن کس که جوهردار میافتد
عزلت طلب از پایهٔ اقبال نیفتد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1502
1. عزلت طلب از پایهٔ اقبال نیفتد
تنها رو این مرحله، دنبال نیفتد
ز شیرینکاری من، بیستون آباد میگردد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1503
1. ز شیرینکاری من، بیستون آباد میگردد
قلم در پنجهٔ من تیشه فرهاد میگردد
نمی دانم چه سودا در سر مخمور می گردد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1504
1. نمی دانم چه سودا در سر مخمور می گردد
که داغم از نگاه تنگ چشمان شور می گردد
دل از قفس سینه، دم سرد برآورد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1505
1. دل از قفس سینه، دم سرد برآورد
شور از همه مرغان چمن گرد، برآورد
زلف سیهش، آتش بیداد برآورد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1506
1. زلف سیهش، آتش بیداد برآورد
دود از شکن طرّهٔ شمشاد برآورد
ترسم که بر لبی، سخن آن میان رود از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1507
1. ترسم که بر لبی، سخن آن میان رود
مضمون بسته ایست، چرا رایگان رود؟
دلم، شب بر خس و خاشاک کویش تا سحر غلتد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1508
1. دلم، شب بر خس و خاشاک کویش تا سحر غلتد
چو آن شبنم که درگلزار، برگلهای تر غلتد
تن سختی کشم چون در خروش آید، روان رقصد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1509
1. تن سختی کشم چون در خروش آید، روان رقصد
دل شوریده ز آواز شکست استخوان رقصد
ساغر ای عشق به اندازهٔ مخمور بیار از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1510
1. ساغر ای عشق به اندازهٔ مخمور بیار
خون به جوش آمده ما را، می منصور بیار
تیغ ستمت از می پرزور گران تر از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1511
1. تیغ ستمت از می پرزور گران تر
از نشئهٔ خون شد، سر منصور گران تر