مباد، نفس ز قید خرد گشاده شود از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1464
1. مباد، نفس ز قید خرد گشاده شود
بلاست چون سگ درّنده، بی قلاده شود
هما که بال و پر خویش سایبان تو دارد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1465
1. هما که بال و پر خویش سایبان تو دارد
اگر غلط نکنم پاس استخوان تو دارد
کی ترک مکر و حیله به احباب می کند؟ از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1466
1. کی ترک مکر و حیله به احباب می کند؟
در شیر صبح، چرخ دنی، آب می کند
آن مشکبو غزال ز چشمم گذار کرد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1467
1. آن مشکبو غزال ز چشمم گذار کرد
چشم مرا چو نافهٔ مشک تتار کرد
صحرانورد وحشتم، آن خط و خال کرد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1468
1. صحرانورد وحشتم، آن خط و خال کرد
داغ مرا سیاهی چشم غزال کرد
این عشق تازه دیده به اشکم دچار کرد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1469
1. این عشق تازه دیده به اشکم دچار کرد
خار خزان رسیدهٔ مژگان، بهار کرد
پریشانی ز احسان، بحر بی پایان نمی بیند از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1470
1. پریشانی ز احسان، بحر بی پایان نمی بیند
زیانی مایه دار همّت، از نقصان نمی بیند
کسی درد سخن، تا دل نگردد خون چه می داند؟ از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1471
1. کسی درد سخن، تا دل نگردد خون چه می داند؟
رموز معنی از من پرس افلاطون چه می داند؟
چون نقش آن خط و خال، لوح خیال گیرد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1472
1. چون نقش آن خط و خال، لوح خیال گیرد
چون نقش آن خط و خال، لوح خیال گیرد
دل از وحشت سرای عالم غدّار می گیرد از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1473
1. دل از وحشت سرای عالم غدّار می گیرد
که مست آسوده حال و محسب هشیار می گیرد
از روی لاله رنگ تو خون جوش می زند از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1474
1. از روی لاله رنگ تو خون جوش می زند
بوی تو راه قافلهٔ هوش می زند
این باخته نقشان که درین خانهٔ تنگند از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1475
1. این باخته نقشان که درین خانهٔ تنگند
چون مهره شطرنج به همسایه، به جنگند