غزلیات ناتمام حزین لاهیجی

1 دیوانه، عاقلانه به هامون گریخته ست یعنی ز بیم خلق، به گردون گریخته ست

2 صیدی که بوی خون شنود، رام کی شود؟ خوبم ز دام دیدهٔ پرخون گریخته ست

1 بر لبم حرف دهان تنگ یار افتاده است بخیهٔ راز نهان، بر روی کار افتاده است

1 روشن از حیرت دل شد که دلارایی هست در بر این آینه را، آینه سیمایی هست

2 پای آوارگیم، رهبر دامن نشود گر بجز کوی تو، پنداشته ام، جایی هست

3 وسعت آباد دل، افتاده حزین در پیشت برو از خویش که خوش دامن صحرایی هست

1 بال و پر گر به اسیری نبود پروا نیست گوشهٔ خاطر ما، هیچ کم از صحرا نیست

2 درکار خانهٔ دهر، چیزی به مدعا نیست نعمت بود فراوان، جایی که اشتها نیست

3 با یاد قامت او، سازد دل شکسته در دست پیر چیزی، زیباتر از عصا نیست

1 طوفان فتنه است و کسی دستگیر نیست ساقی بیار کشتی می را، گزیر نیست

2 لخت جگر، همین به مذاق من آشناست از خوان دهر، قوت دگر دلپذیر نیست

3 جز پیر می فروش که امروز بی ریاست پیری ندیده ایم که، آبش به شیر نیست

1 چون شمع، بی سبب نفسم جانگداز نیست داغم که حسن لاله رخان، دلنواز نیست

2 یک ره به تربتم قدمی می توان گذاشت من خاک راه گشته ام، این وقت ناز نیست

1 زاهد خمیده است چو چنگ و ملول نیست یک تار موی بر تن او بی اصول نیست

2 دارد ز مرشدان طریقت، خلیفه ها ایمن به شهرها نتوان شد که غول نیست

1 مستمع گر نکند فهم، غم اینم نیست سیر چشم سخنم، رغبت تحسینم نیست

2 زاده ی دل، همه حوران بهشتی نسبند ذوق آرایش گفتار، در آیینم نیست

1 مدتی شد که در این بزم سخن سازی نیست گوش چندان که دهم، زمزمه پردازی نیست

2 یا رب از زخم دلم زحمت مرهم بردار غیر این روزنهٔ فیض، در بازی نیست

3 آنکه یک عمر، در این تنگ قفس داشت مرا گیرم آزاد کند، قوت پروازی نیست

1 پی برده هر که، وادیِ دل جلوه گاه کیست داند که چاک سینهٔ ما شاهراه کیست

2 هر کوچه ز انتظار تو، تار نظاره ای ست هر جاده در ره تو، گریبان پاره ای ست

3 چون موج، سرگران گذرم ز آب زندگی در سایهٔ قد تو،که عمر دوباره ای ست