ابر، تر دامن و سرد است هوا ای ساقی از حزین لاهیجی غزل 921
1. ابر، تر دامن و سرد است هوا ای ساقی
خوش بود بادهٔ خورشید لقا، ای ساقی
بساط سرو گل، افسرده شد در گلشن ای قمری از حزین لاهیجی غزل 922
1. بساط سرو گل، افسرده شد در گلشن ای قمری
خروشی ساز کن، با بلبل دستان زن ای قمری
خموشی گزین در دبستان معنی از حزین لاهیجی غزل 923
1. خموشی گزین در دبستان معنی
که لفظ است، خارگریبان معنی
من صیدم و دام، زندگانی از حزین لاهیجی غزل 924
1. من صیدم و دام، زندگانی
زندان مدام، زندگانی
توکز رخ شمع طور و چشم جان، نور نظر باشی از حزین لاهیجی غزل 925
1. توکز رخ شمع طور و چشم جان، نور نظر باشی
چه خواهد شد سرت گردم، شب ما را سحر باشی؟
با یار گفتم از غم بسیار، اندکی از حزین لاهیجی غزل 926
1. با یار گفتم از غم بسیار، اندکی
گفتا که هست حوصله درکار، اندکی
دو خصم داده به هم دست و این فگار یکی از حزین لاهیجی غزل 927
1. دو خصم داده به هم دست و این فگار یکی
یکی تو دشمن جانیّ و روزگار یکی
حیران لقایی شدم امروزکه دانی از حزین لاهیجی غزل 928
1. حیران لقایی شدم امروزکه دانی
باقی به بقایی شدم امروز که دانی
ز عاشق شکوه ای جز مهر ورزیدن نمی دانی از حزین لاهیجی غزل 929
1. ز عاشق شکوه ای جز مهر ورزیدن نمی دانی
عبث رنجیده ای، اسباب رنجیدن نمی دانی
هجر در دامن دل ریخته خار عجبی از حزین لاهیجی غزل 930
1. هجر در دامن دل ریخته خار عجبی
گلبن حسرت ما، کرده بهار عجبی
چون خود اگر عشوه گری داشتی از حزین لاهیجی غزل 931
1. چون خود اگر عشوه گری داشتی
از دل زارم، خبری داشتی
به ناکامی گذشت، ای شاخ گل، دور از تو ایامی از حزین لاهیجی غزل 932
1. به ناکامی گذشت، ای شاخ گل، دور از تو ایامی
کسی را چون برآید کام دل از چون تو خودکامی؟