دل آشفته و دیده خونبار داری از حزین لاهیجی غزل 898
1. دل آشفته و دیده خونبار داری
مگر با محبت سر و کار داری؟
منت نکشد همّتم از دست دعایی از حزین لاهیجی غزل 899
1. منت نکشد همّتم از دست دعایی
زد غیرت من هر دو جهان را سرپایی
نگذاشت نی به هوشم، از نالهٔ رسایی از حزین لاهیجی غزل 900
1. نگذاشت نی به هوشم، از نالهٔ رسایی
بیگانه ام ز خود کرد، آواز آشنایی
تو گر ابر نقاب از روی آتشناک برداری از حزین لاهیجی غزل 901
1. تو گر ابر نقاب از روی آتشناک برداری
چو شبنم، عالم افسرده را از خاک برداری
چرا ازشام زلف آن صبح تابان بر نمی آری؟ از حزین لاهیجی غزل 902
1. چرا ازشام زلف آن صبح تابان بر نمی آری؟
دمار از روزگار کفر و ایمان برنمی آری؟
به حسرت گفت با صیاد خون آغشته نخجیری از حزین لاهیجی غزل 903
1. به حسرت گفت با صیاد خون آغشته نخجیری
به این تفسیده صحرا، آمد آخر آب شمشیری
خصم آسودگیم، ای غم جانان مددی از حزین لاهیجی غزل 904
1. خصم آسودگیم، ای غم جانان مددی
داغ جمعیتم، ای زلف پریشان مددی
ز دام طره، شکنهای دلربا بنمای از حزین لاهیجی غزل 905
1. ز دام طره، شکنهای دلربا بنمای
نوازشی به من محنت آزما بنمای
تا شکن از دور روزگار نیابی از حزین لاهیجی غزل 906
1. تا شکن از دور روزگار نیابی
بار، در آن زلف تابدار نیابی
بکش خون دلم تا مستی بی دردسر یابی از حزین لاهیجی غزل 907
1. بکش خون دلم تا مستی بی دردسر یابی
گل داغ مرا بو کن، که بوی عشق دریابی
خواست شاهد می پرستم، یللی از حزین لاهیجی غزل 908
1. خواست شاهد می پرستم، یللی
آنچه او می خواست هستم، یللی