دوشینه دلم داشت به یاد تو سرودی از حزین لاهیجی غزل 909
1. دوشینه دلم داشت به یاد تو سرودی
کز دیدهٔ مرغان حرم خواب ربودی
ز دل غافلی یار جانی نباشی! از حزین لاهیجی غزل 910
1. ز دل غافلی یار جانی نباشی!
نداری وفا، زندگانی نباشی!
ای خستهٔ بی قرار چونی؟ از حزین لاهیجی غزل 911
1. ای خستهٔ بی قرار چونی؟
بی مونس و غمگسار چونی؟
به قید آب وگل ای جان ناتوان چونی؟ از حزین لاهیجی غزل 912
1. به قید آب وگل ای جان ناتوان چونی؟
دپن کهن قفس ای سدره آشیان، چونی؟
حین طفت حول الحی اذ مررت بالجانی از حزین لاهیجی غزل 913
1. حین طفت حول الحی اذ مررت بالجانی
رهزن دل و دین شد، چشم نامسلمانی
برده ست غمت، دست و دل ازکار، کجایی؟ از حزین لاهیجی غزل 914
1. برده ست غمت، دست و دل ازکار، کجایی؟
ای مونس دلهای گرفتار کجایی؟
در قید غمم، خاطر آزاد کجایی؟ از حزین لاهیجی غزل 915
1. در قید غمم، خاطر آزاد کجایی؟
تنگ است دلم، قوت فریاد کجایی؟
خرابم از ادای شیوهٔ مستانهٔ چشمی از حزین لاهیجی غزل 916
1. خرابم از ادای شیوهٔ مستانهٔ چشمی
خمارآلوده ام، از گردش پیمانهٔ چشمی
طبیب من، حرا از خسته جان خود نمی پرسی؟ از حزین لاهیجی غزل 917
1. طبیب من، حرا از خسته جان خود نمی پرسی؟
توان پرسیدنی، وز ناتوان خود نمی پرسی
به دستم داده دستی، برده در خونم فرو، دستی از حزین لاهیجی غزل 918
1. به دستم داده دستی، برده در خونم فرو، دستی
به چاک سینه دارد غمزه دستی، در رفو دستی
بود می خانه ها، در چشم شهلای تو ای ساقی از حزین لاهیجی غزل 919
1. بود می خانه ها، در چشم شهلای تو ای ساقی
هلال جام می گردد، به ایمان تو ای ساقی
ابرکفت بنازم، فیضی ببار ساقی از حزین لاهیجی غزل 920
1. ابرکفت بنازم، فیضی ببار ساقی
گرد سرت بگردم، جامی بیار، ساقی