مژگان نگر چو عربده جویان برآمده از حزین لاهیجی غزل 862
1. مژگان نگر چو عربده جویان برآمده
خنجر به دست، بر زده دامان برآمده
نمی بینم کسی از آشنارویان به جا مانده از حزین لاهیجی غزل 863
1. نمی بینم کسی از آشنارویان به جا مانده
در این غربت همین آیینهٔ زانو به ما مانده
گر غمزه اش به یغما، دل را ز ما گرفته از حزین لاهیجی غزل 864
1. گر غمزه اش به یغما، دل را ز ما گرفته
پیکان او به از دل، در سینه جا گرفته
دل داغ تو را به جان گرفته از حزین لاهیجی غزل 865
1. دل داغ تو را به جان گرفته
جان درد تو جاودان گرفته
در دیده نگاه تو که از جوش فتاده از حزین لاهیجی غزل 866
1. در دیده نگاه تو که از جوش فتاده
مستی ست که در میکده خاموش فتاده
رسید از عرق آن شاخ گل گلاب زده از حزین لاهیجی غزل 867
1. رسید از عرق آن شاخ گل گلاب زده
چو لاله عارض گلبرگش آفتاب زده
رگ در تنم ز شورش سودا گسیخته از حزین لاهیجی غزل 868
1. رگ در تنم ز شورش سودا گسیخته
پیوند من ز جان شکیبا گسیخته
به جلوه های رسا سرفراز می آیی از حزین لاهیجی غزل 869
1. به جلوه های رسا سرفراز می آیی
مگر ز غارت عمر دراز می آیی
سر چه باشد که تو در راه وفا نگذاری از حزین لاهیجی غزل 870
1. سر چه باشد که تو در راه وفا نگذاری
همه جا ریزه ی دل ریخته پا نگذاری
ای آنکه غم هجرکشیدن نتوانی از حزین لاهیجی غزل 871
1. ای آنکه غم هجرکشیدن نتوانی
ترسم که رخش بینی و دیدن نتوانی
گاهی به نگاهی دل ما شاد نکردی از حزین لاهیجی غزل 872
1. گاهی به نگاهی دل ما شاد نکردی
حیف از تو که ویرانه ای آباد نکردی
ای عهد شکن، با تو اگر کار نبودی از حزین لاهیجی غزل 873
1. ای عهد شکن، با تو اگر کار نبودی
کار دل ما این همه دشوار نبودی