تیغت از فرق مبتلا رفته از حزین لاهیجی غزل 850
1. تیغت از فرق مبتلا رفته
از سرم سایه هما رفته
نسرین بری گلگون قبا، از جلوه جانم سوخته از حزین لاهیجی غزل 851
1. نسرین بری گلگون قبا، از جلوه جانم سوخته
سودای مشکین طرّه اش سود و زیانم سوخته
از ما نهان ز فرط ظهوری، چه فایده؟ از حزین لاهیجی غزل 852
1. از ما نهان ز فرط ظهوری، چه فایده؟
دایم میان جانی و دوری، چه فایده؟
روضه خلد خدایا به نکوکاران ده از حزین لاهیجی غزل 853
1. روضه خلد خدایا به نکوکاران ده
دولت وصل، جزای دل مشتاقان ده
عشق تو بانگ زد به زمین و زمان همه از حزین لاهیجی غزل 854
1. عشق تو بانگ زد به زمین و زمان همه
جستیم از این خروش ز خوب گران همه
سوی محراب شدم با می ناب آلوده از حزین لاهیجی غزل 855
1. سوی محراب شدم با می ناب آلوده
در بغل مصحف و دامن به شراب آلوده
لعل لب او تا به لب جام رسیده از حزین لاهیجی غزل 856
1. لعل لب او تا به لب جام رسیده
جان بر لبم از رشک به ناکام رسیده
گل را ورقم رونق بازار شکسته از حزین لاهیجی غزل 857
1. گل را ورقم رونق بازار شکسته
این خامه کله گوشه به گلزار شکسته
سحر آمد ندا ز میخانه از حزین لاهیجی غزل 858
1. سحر آمد ندا ز میخانه
کای خرابات گرد دیوانه
صبوحی از چمن مستانه پیراهن قبا کرده از حزین لاهیجی غزل 859
1. صبوحی از چمن مستانه پیراهن قبا کرده
چو بوی گل گذشتی تکیه بر دوش صبا کرده
خوش تلخ عتاب آمده ای حرف به جا چه؟ از حزین لاهیجی غزل 860
1. خوش تلخ عتاب آمده ای حرف به جا چه؟
نوشین لبت اغیار مکیدند به ما چه؟
دوشین چو شفق بودم، خون جگر آلوده از حزین لاهیجی غزل 861
1. دوشین چو شفق بودم، خون جگر آلوده
کان ماه به شهر آمد، گرد سفر آلوده