چشم تو را ز جور، پشیمان نیافتم از حزین لاهیجی غزل 755
1. چشم تو را ز جور، پشیمان نیافتم
این کافر فرنگ مسلمان نیافتم
ز خوی سرکش او هر قدم پا مال می گردم از حزین لاهیجی غزل 756
1. ز خوی سرکش او هر قدم پا مال می گردم
غزالی را که من چون سایه در دنبال می گردم
من روشن روان غافل به زندان بدن رفتم از حزین لاهیجی غزل 757
1. من روشن روان غافل به زندان بدن رفتم
کشیدم آتشین آهی، چو شمع از خویشتن رفتم
می گریزم ز جهان بار چرا بردارم؟ از حزین لاهیجی غزل 758
1. می گریزم ز جهان بار چرا بردارم؟
سر درین معرکه اندازم و پا بردارم
چه پروا توشهٔ واماندگی چون در کمر دارم از حزین لاهیجی غزل 759
1. چه پروا توشهٔ واماندگی چون در کمر دارم
به جایی می رسم اکنون که سامان سفر دارم
ز بستر تا به کی پهلو پی تسکین بگردانم از حزین لاهیجی غزل 760
1. ز بستر تا به کی پهلو پی تسکین بگردانم
خوشا روزی کزین محنت سرا بالین بگردانم
دل آگه سر راهش ز پاس راز گرداندم از حزین لاهیجی غزل 761
1. دل آگه سر راهش ز پاس راز گرداندم
شکایت تا سر مژگان رسید و بازگرداندم
دست بر دل کی درین وحشت سرا می داشتم؟ از حزین لاهیجی غزل 762
1. دست بر دل کی درین وحشت سرا می داشتم؟
برق می گشتم اگر نیروی پا می داشتم
ز سامان سفر با خود دل رنجیده ای دارم از حزین لاهیجی غزل 763
1. ز سامان سفر با خود دل رنجیده ای دارم
به کف چیزی که دارم، دامن برچیده ای دارم
ز حیلت سازی نفس صلاح اندیش می ترسم از حزین لاهیجی غزل 764
1. ز حیلت سازی نفس صلاح اندیش می ترسم
نمی ترسم من از بیگانگان، از خویش می ترسم
زاهد از پای خم باده چه سان برخیزم؟ از حزین لاهیجی غزل 765
1. زاهد از پای خم باده چه سان برخیزم؟
من نیفتاده ام آن سان که توان برخیزم
ز بس دارد غم آن گل عذار آشفته احوالم از حزین لاهیجی غزل 766
1. ز بس دارد غم آن گل عذار آشفته احوالم
گشاید جوی خون از دیدهٔ آیینه، تمثالم