شامی که مست صبح امیدش نمی از حزین لاهیجی غزل 469
1. شامی که مست صبح امیدش نمی کنند
بخت سیاه ماست، سفیدش نمی کنند
...
لب لعلت به پیامی دل ما شاد از حزین لاهیجی غزل 470
1. لب لعلت به پیامی دل ما شاد نکرد
کلک مشکین تو از غمزدگان یاد نکرد
...
شیرین لبان چو بزم می لاله از حزین لاهیجی غزل 471
1. شیرین لبان چو بزم می لاله گون کنند
خون مرا به جرعه، برای شگون کنند
...
ساقی بگو چکیدهٔ دل در سبو از حزین لاهیجی غزل 472
1. ساقی بگو چکیدهٔ دل در سبو کنند
تا صاف مشربان به خرابات رو کنند
...
کاش خضری به من بادیه پیما از حزین لاهیجی غزل 473
1. کاش خضری به من بادیه پیما برسد
که سراغ حرمم تا در ترسا برسد
...
نبود عجب که دیده به دیدار از حزین لاهیجی غزل 474
1. نبود عجب که دیده به دیدار می‌رسد
فیض چمن، به رخنه دیوار می‌رسد
...
به کف شاخ ز گل جام رسید از حزین لاهیجی غزل 475
1. به کف شاخ ز گل جام رسید
شاهد باغ، می آشام رسید
...
خفته بودم به سرم دولت بیدار از حزین لاهیجی غزل 476
1. خفته بودم به سرم دولت بیدار رسید
لله الحَمْد مرا دیده به دیدار رسید
...
کار رسوایی ما حیف به پایان از حزین لاهیجی غزل 477
1. کار رسوایی ما حیف به پایان نرسید
نارسا طالع چاکی که به دامان نرسید
...
بود آیا که ره مهر و وفا بگشایند؟ از حزین لاهیجی غزل 478
1. بود آیا که ره مهر و وفا بگشایند؟
در فیضی به دل، از مصر لقا بگشایند
...
پای بستند و ره سعی نشانم از حزین لاهیجی غزل 479
1. پای بستند و ره سعی نشانم دادند
دست و بازو بشکستند و کمانم دادند
...
عذر این بنده پذیرای دل از حزین لاهیجی غزل 480
1. عذر این بنده پذیرای دل و هوشش باد
هر غباری ست ز آیینه فراموشش باد
...