غزلیات حزین لاهیجی

1 گل داغ است که صحرای دلم خرّم ازوست خون گرم است که ناسور مرا مرهم ازوست

2 هر چه از دوست رسد ناخوش و خوش، خوش باشد شربت وصل ازو، تلخی هجران هم ازوست

3 حلقهٔ بندگی عشق به ما ارزانی که در انگشت سلیمانی ما خاتم ازوست

4 به که تا وعدهٔ دیدار، وفا سازد یار نگران چشم دل محرم و نامحرم ازوست

1 ای سیل مرگ، بی تو دل تشنه آب شد دیر آمدی و خانهٔ طاقت خراب شد

2 تفسیده تابه ای، شده بستر ز تب مرا پهلو به هر طرف که نهادم کباب شد

3 آورده است رشتهٔ جان رو به کوتهی از بس که صرف، درگره پیچ و تاب شد

4 مستم درین مرض، که ز یاد نگاه او نشتر دوید تا به رگ من، شراب شد

1 شب زلف تو در خیالم آمد از بخت خود انفعالم آمد

2 بی رحم تر است غمزه، امروز گویا رحمش به حالم آمد

3 یاد قد اوست قسمت من شادم که، الف به فالم آمد

4 از حرمت خون دل شناسی پیمانه کشی، حلالم آمد

1 نقاب از چهره بگشا تا ز غربت جان برون آید برافشان زلف را تا زاهد از ایمان برون آید

2 دهد گر لعل سیرابت منادی، جانگدازان را خضر لب تشنه از سرچشمهٔ حیوان برون آید

3 فرو خوردم ز بیم خویت از بس اشک خونین را ز چشمم جای مژگان، پنجهٔ مرجان برون آید

4 قدم از وادی شوقت کشیدن، نیست مقدورم مرا گر خار پا از دیده چون مژگان برون آید

1 عشق است به دل شور بیابان قیامت بر داغ نگون کرده نمکدان قیامت

2 ناصح، تو به رسوایی ما پرده مپوشان این چاک گذشته ست ز دامان قیامت

3 در سنگ چه مقدار بود جلوه شرر را تنگ است به مجنون تو میدان قیامت

4 امروز برد شورش دل رونق فردا برچیده شد از عشق تو دکان قیامت

1 فروزان کن ز رخ، کاشانهای چند بسوزان شمع من، پروانه اى چند

2 فغانم گوش کن امشب که فردا ز من خواهی شنید افسانه اى چند

3 دلم داند به پاس آشنایی چها دید، از وفا بیگانه اى چند

4 گران خوابان غفلت را شکستم خمار، از نعرهٔ مستانه ای چند

1 لطف و قهرت به من سوخته جان هر دو یکی ست دانه چون سوخت، بهاران و خزان هر دو یکی ست

2 تا تو مهجوری من خواسته ای، در کامم تلخی دوری و شیرینی جان هر دو یکی ست

3 دل خراشانه لبم ناله عبث می سنجد پلّه ی ناز تو و کوه گران هر دو یکی ست

4 با جگر تشنگی تیغ شکار اندازت خون صید حرم و آب روان هر دو یکی ست

1 صبا را گرد سر گردم، که از کوی تو می‌آید سمن را جان برافشانم، کز او بوی تو می‌آید

2 زبان نکته‌سنجان در دهان انگشت حیرت شد تکلّم الحق از چشم سخنگوی تو می‌آید

3 اگر خواهی که باز آید دل، ای آرام جان بازآ علاج وحشت از رم خورده آهوی تو می‌آید

4 گشاد تیره‌بختان از خم زلف تو می‌خیزد شب ما روز کردن، از بر روی تو می‌آید

1 کون و مکان به زیر نگین قناعت است مور مرا به ملک سلیمان چه حاجت است

2 جوش گل است و شارع میخانه بسته نیست صوفی، به خانقاه نشستن حماقت است

3 در پای خم سجود سحرگاهم آرزوست برخیز ای حریف که هنگام طاعت است

4 زاهد، به آب تیغ گلو تر کن و ببین کوثر کجا به لذت شهد شهادت است

1 نالم به اثر گر غم او یار نباشد گریم به نمک، دیده چو خونبار نباشد

2 بخرام به بالین من ای آینه سیما دارم نفسی کآینه را بار نباشد

3 لب می مکم از چاشنی درد، ببینید خون در دلم از لعل لب یار نباشد

4 از وادی غم می شنوم آه ضعیفی ای اشک سراغی، دل بیمار نباشد؟