سر رشته صبری که ز دل رفت از حزین لاهیجی غزل 374
1. سر رشته صبری که ز دل رفت و نهان شد
ما را رگ جان گشت و تو را موی میان شد
از سبزه سبز، پشت لب جویبار از حزین لاهیجی غزل 375
1. از سبزه سبز، پشت لب جویبار شد
باغ از بهار، شاهد گلگون عذار شد
درکارگاه غیب چو طرح لباس از حزین لاهیجی غزل 376
1. درکارگاه غیب چو طرح لباس شد
گل را حریر قسمت و ما را پلاس شد
افزود خواب غفلت جاهل چو از حزین لاهیجی غزل 377
1. افزود خواب غفلت جاهل چو پیر شد
موی سفید در رگ این طفل، شیر شد
پری گر وا کنم، پروانهٔ از حزین لاهیجی غزل 378
1. پری گر وا کنم، پروانهٔ شمع تو خواهم شد
سمندر ساز آتشخانهٔ شمع تو خواهم شد
فقرم کجا ز جلوهٔ دنیا زبون از حزین لاهیجی غزل 379
1. فقرم کجا ز جلوهٔ دنیا زبون شود؟
موج سراب، دام ره خضر چون شود؟
جگر تشنه ام از لعل تو سیراب از حزین لاهیجی غزل 380
1. جگر تشنه ام از لعل تو سیراب شود
چه غم است اینکه به کام دل احباب شود
خجل در برم، عقل نادان نشیند از حزین لاهیجی غزل 381
1. خجل در برم، عقل نادان نشیند
چو زاهد که در بزم مستان نشیند
بفشه چون ز بناگوش یار برخیزد از حزین لاهیجی غزل 382
1. بفشه چون ز بناگوش یار برخیزد
خروش بلبل وبوی بهار برخیزد
فروزان کن ز رخ، کاشانهای از حزین لاهیجی غزل 383
1. فروزان کن ز رخ، کاشانهای چند
بسوزان شمع من، پروانه اى چند
خوشا شمعی که سر تا پا بسوزد از حزین لاهیجی غزل 384
1. خوشا شمعی که سر تا پا بسوزد
بسازد با خود و تنها بسوزد
نگاه گرم، چو رخسار آتشین از حزین لاهیجی غزل 385
1. نگاه گرم، چو رخسار آتشین تو بوسد
عرق چو شبنم گستاخ، یاسمین تو بوسد