رباعیات در دیوان اشعار سید حسن غزنوی

1 ای شاه زمین دور زمان بی تو مباد تا حشر سعود را قران بی تو مباد

2 آسایش جان ز تست جان بی تو مباد مقصود جهان توئی جهان بی تو مباد

1 یک وعده که نیم عشوه بد یار نداد در گلشن وصل خود مرا خار نداد

2 بر تخت دلم به پادشاهی بنشست پس مردمک چشم مرا بار نداد

1 یارم چو کلاله بر گل و لاله نهاد جان نیز دل شکسته بر ناله نهاد

2 مسکین دل من امید یک روزه نداشت باری به چه حرص این غم صد ساله نهاد

1 گر با دل و دیده هیچ کارم افتد از بویه عشق آن نگارم افتد

2 خون دل از آب دیده زان می بارم تا آن دل و دیده در کنارم افتد

1 درویش ز دور تو توانگر گردد بی دل ز قبول تو دلاور گردد

2 زر در کف تو به خاک ماند لیکن گر دست به خاک برنهی زر گردد

1 هر شب که رخ سپهر گلشن گردد عالم تاریک چون دل من گردد

2 صد آه بر آوردم ز آیینه دل کابینه دل ز آه روشن گردد

1 ترسان نه از آنم که دلم خون گردد یا در طلب تو حال من چون گردد

2 زان می ترسم که دل به زلفت باریست یک تار ز زلف تو دگرگون گردد

1 شاها فلکی که روی از هر دارد در خدمت تو پشت چو چنبر دارد

2 خورشید چو زهره تخت او بردارد همنام ترا چو تاج بر سر دارد

1 بگذار جهان که او همین خو دارد در توی فلک مشو که نه تو دارد

2 مندیش که بخت بند نیکو دارد؟ رو کار خدای کن که کار او دارد

1 نقد دلم از غمت عیاری دارد جان بی تو بر اندوه تو کاری دارد

2 هرگز نکنی به نیک و بد یاد مرا بیچاره کسی که چون تو یاری دارد