رباعیات در دیوان اشعار سید حسن غزنوی

1 بی عارض چون سیم توام سنگی نیست زین آمدنم جز به تو آهنگی نیست

2 آخر چه گلی که هیچ فرسنگی نیست کز بوی وصال تو در آن رنگی نیست

1 تا مریم وقت شد هوا جوی بهشت گشتند فرشتگان دعا گوی بهشت

2 آن تشنه چو سیر آب شد از جوی بهشت می آیدم از خاک درش بوی بهشت

1 در آب دو چشمم همه عکس رخ تست خاکم کردی بر آتش هجران چست

2 در آب چو مهتاب ترا خواهم دید بر خاک چو خورشید ترا خواهم جست

1 گر باز بیایم به مراد خویشت و اقبال رساند به من درویشت

2 چون حسن تو یک دم نگذارد پیشم چون بخت به یک سو نروم از پیشت

1 در بند نیاید به کمند انصافت گوئی که به جان کند گزند انصافت

2 تا چند گوئی که می نیابم انصاف انصاف بده تا بدهند انصافت

1 بی یاد تو نرگس، قدح زر نگرفت بی نقش تو لاله، رنگ آذر نگرفت

2 آخر ننشست قدت از پای، چو سرو تا خوش بتم از دست چو گل بر نگرفت

1 دل را چو هوای آن دل آرای گرفت دست غمش آمد و مرا پای گرفت

2 گفتی که اگر صبر کنم نیک آید تا نیک آید بد آمد و جای گرفت

1 جان جز به امید تو سکونی نگرفت دیوانه شد و ز دم فسونی نگرفت

2 آن دل که چو تو عشق زبونی نگرفت افسوس که خون گرفت و خونی نگرفت

1 چون خواست حسن مدح شهنشاهی گفت سوسن سخنیش ازسر آگاهی گفت

2 من دارم ده زبان و هستم خاموش تو بنده یک زبان ثنا خواهی گفت

1 کس جز تو مرا طرب فزا نیست مباد جز کوی توام خانه وفا نیست مباد

2 گفتی که به عافیت چرا بنشستی بی روی تو عافیت (مرا) نیست مباد