در خدمت کس گر نکنم پشت به خم از غزنوی رباعی 121
1. در خدمت کس گر نکنم پشت به خم
شاید که ز من روی بگردانی هم
من روی بدان زلف چو شست آوردم از غزنوی رباعی 122
1. من روی بدان زلف چو شست آوردم
در بندگی تو هر چه (که) هست آوردم
آن شد که ترا به جان بها می کردم از غزنوی رباعی 123
1. آن شد که ترا به جان بها می کردم
وز بهر تو هر که بد رها می کردم
آرامگه دل خم مویت دیدم از غزنوی رباعی 124
1. آرامگه دل خم مویت دیدم
بینائی دیده خاک کویت دیدم
در عشق تو چون خیره سران می خندم از غزنوی رباعی 125
1. در عشق تو چون خیره سران می خندم
وز رنگ چو گل جامه دران می خندم
مندیش که بی گل تو در گلزارم از غزنوی رباعی 126
1. مندیش که بی گل تو در گلزارم
بی تو ز بهشت و حور عین بیزارم
نی یاد کند یار ز رنج سفرم از غزنوی رباعی 127
1. نی یاد کند یار ز رنج سفرم
نی نامه نویسد و نه پرسد خبرم
کی بو که قدم از این جهان برگیرم از غزنوی رباعی 128
1. کی بو که قدم از این جهان برگیرم
چون عیسی راه آسمان بر گیرم
از علم زمین و آسمان می گیرم از غزنوی رباعی 129
1. از علم زمین و آسمان می گیرم
وز عقل عنان این و آن می گیرم
ای عکس خیالت آفتاب چشمم از غزنوی رباعی 130
1. ای عکس خیالت آفتاب چشمم
زین بیش مبر چو آب خواب چشمم
چون باز رهد ز غصه جان پاکم از غزنوی رباعی 131
1. چون باز رهد ز غصه جان پاکم
مگری چو زنان که بهر تو غمناکم
در دست یک ستمگر افتاد دلم از غزنوی رباعی 132
1. در دست یک ستمگر افتاد دلم
در پای غمش به سر در افتاد دلم