در خدمت کس گر نکنم از سید حسن غزنوی رباعی 121
1. در خدمت کس گر نکنم پشت به خم
شاید که ز من روی بگردانی هم
...
من روی بدان زلف چو از سید حسن غزنوی رباعی 122
1. من روی بدان زلف چو شست آوردم
در بندگی تو هر چه (که) هست آوردم
...
آن شد که ترا به جان از سید حسن غزنوی رباعی 123
1. آن شد که ترا به جان بها می کردم
وز بهر تو هر که بد رها می کردم
...
آرامگه دل خم مویت از سید حسن غزنوی رباعی 124
1. آرامگه دل خم مویت دیدم
بینائی دیده خاک کویت دیدم
...
در عشق تو چون خیره از سید حسن غزنوی رباعی 125
1. در عشق تو چون خیره سران می خندم
وز رنگ چو گل جامه دران می خندم
...
مندیش که بی گل تو در از سید حسن غزنوی رباعی 126
1. مندیش که بی گل تو در گلزارم
بی تو ز بهشت و حور عین بیزارم
...
نی یاد کند یار ز رنج از سید حسن غزنوی رباعی 127
1. نی یاد کند یار ز رنج سفرم
نی نامه نویسد و نه پرسد خبرم
...
کی بو که قدم از این از سید حسن غزنوی رباعی 128
1. کی بو که قدم از این جهان برگیرم
چون عیسی راه آسمان بر گیرم
...
از علم زمین و آسمان از سید حسن غزنوی رباعی 129
1. از علم زمین و آسمان می گیرم
وز عقل عنان این و آن می گیرم
...
ای عکس خیالت آفتاب از سید حسن غزنوی رباعی 130
1. ای عکس خیالت آفتاب چشمم
زین بیش مبر چو آب خواب چشمم
...
چون باز رهد ز غصه جان از سید حسن غزنوی رباعی 131
1. چون باز رهد ز غصه جان پاکم
مگری چو زنان که بهر تو غمناکم
...
در دست یک ستمگر افتاد از سید حسن غزنوی رباعی 132
1. در دست یک ستمگر افتاد دلم
در پای غمش به سر در افتاد دلم
...