آیینه بیار است خط چون زنگش از غزنوی رباعی 109
1. آیینه بیار است خط چون زنگش
دل گشت فراخ از دهان تنگش
هر دم جنگ است با من مسکینش از غزنوی رباعی 110
1. هر دم جنگ است با من مسکینش
هر لحظه فزون است چو مهرم کینش
ای زلف تر از سوسن و گل مفروش از غزنوی رباعی 111
1. ای زلف تر از سوسن و گل مفروش
وی سوسنت از آب و گلت از آتش
از خاک درت ساخته ام مفرش خویش از غزنوی رباعی 112
1. از خاک درت ساخته ام مفرش خویش
بر خیره به باد داده عمر خوش خویش
گه بر رخ آن مهرگیا بازم عشق از غزنوی رباعی 113
1. گه بر رخ آن مهرگیا بازم عشق
گه برسر آن زلف دو تا بازم عشق
خواهی که چو بلبل نهدت گفت محل از غزنوی رباعی 114
1. خواهی که چو بلبل نهدت گفت محل
چون باز بدو ز چشم خونین اول
زین یک دو سه پیمانه میازار ای دل از غزنوی رباعی 115
1. زین یک دو سه پیمانه میازار ای دل
گرمی بخرندت نشوی خوار ای دل
چشم از نظری هلاک تو جست ای دل از غزنوی رباعی 116
1. چشم از نظری هلاک تو جست ای دل
جان دست به خون تو فرو شست ای دل
از علم و عمل چشم و چراغی دارم از غزنوی رباعی 117
1. از علم و عمل چشم و چراغی دارم
وز خاطر خود شکفته باغی دارم
ای طایفه را چو خویشتن دانستم از غزنوی رباعی 118
1. ای طایفه را چو خویشتن دانستم
خون را می و ژاژ را سخن دانستم
ای چرخ فلک قد بخم از زلف توام از غزنوی رباعی 119
1. ای چرخ فلک قد بخم از زلف توام
در دوخته تا جامه ماتم ز توام
تا از تف سینه قبله زردشتیم از غزنوی رباعی 120
1. تا از تف سینه قبله زردشتیم
در عشق تو محراب هزار انگشتیم