غزلیات در دیوان اشعار سید حسن غزنوی

1 دل چون ز لبت شراب خواهد درد از جگرم کباب خواهد

2 درآب دو دیده غرقه گردد هر تشنه که از تو آب خواهد

3 گنج تو درین دل خرابم خود گنج وطن خراب خواهد

4 حاشا که دل خطا پرستم یک کار مرا صواب خواهد

1 حسن تو به گفت هم نیاید نقش تو ز هر قلم نیاید

2 عیسی شده مگر که جانها در دام تو جز به دم نیاید

3 جز بهر نظاره تو خورشید بر آینه به خم نیاید

4 درباغ تو چون درخت کس را از صد سریک قدم نیاید

1 آخر دلم به آرزوی خویشتن رسید و آنچه از خدای خواسته بودم به من رسید

2 آن مه که کرد طوفی سوی شرف شتافت وآن گل که رفت سالی چمن رسید

3 دل رفته بود و جان شده منت خدای را کان دل به سینه آمد و آن جان به تن رسید

4 خوش خوش گشاده بلبل مژده چو گل دهن کان طوطی شکر لب شیرین سخن رسید

1 آرام دل مرا بخوانید بر مردم چشم من نشانید

2 آوازه عشق من شنیدید اندازه حسن او بدانید

3 چون صورت روی او بدیدید الحمد وان یکاد خوانید

4 از دور در او نگاه کردن انصاف دهید کی توانید

1 صبح را رنگ بدان عارض چون ماه دهد شام را گونه بدان طره کوتاه دهد

2 طاق ابروش مرا جفت غم و رنج کند چشم آهوش مرا بازی روباه دهد

3 صفت رنگ رخ من که کند کاه کند خبر درد دل من که دهد آه دهد

4 گر چو من گمره و سرگشته شود نیست عجب آنکه چندین غم و اندیشه به خود راه دهد

1 هر آینه که دگر بایدم گزیدن یار چو یار من ز من و مهر من شود بیزار

2 چه غم خورم ز پی او که غم نخورد مرا ز چند گونه توان بر دلی نهادن بار

3 اگر چه نرگس چشمست و گرچه مشکین زلف به قد چو سرو و برخ مه ولی به پنج و چهار

4 چو برگرفت دل از من چرا روم بر او نه من نیابم یار ار دگر گزیند یار

1 سرو را ساکن به تخت آباد باش همچنین باقی بمانی شاد باش

2 دست تنگ دشمنان درخاک باد پای مرد دوستان چون باد باش

3 چون به طالع با کرم همشیره ای در طبیعت با وفا همزاد باش

4 در سحرگاهی هم اکنون بر دمد صبح اقبالت که افزون باد باش

1 برآن زلف و لب و خال و بنا گوش سوی بازار عشقش برده ام دوش

2 رخش روز است و ابرو گوشه روز نهاده است از برای فتنه شب پوش

3 دهانش چشمه نوش و زبر جد رمیده است از کران چشمه نوش

4 همه ساله ز سودای فراقش دلی دارم چو دیگ تفته پرجوش

1 گشت عنابی سرشکم زان لب عناب رنگ هم نمی دارد دلم زان سنبل پر تاب رنگ

2 بی جمال جانفزای و بی خیال دلبرش آردم از عمر سیری آیدم ازخواب رنگ

3 مه ز گلگون روی مهر و ماه رنگ آورده است هم زرنگ است آنکه گل را می دهد مهتاب رنگ

4 عارضش آیینه حسن است و خطش رنگ او بس عجب نبود برآیینه ز مشک ناب رنگ

1 سخت با ما تو بخیلی بسلام نیک مائیم ترا عاشق و رام

2 جان ما عاشق و تو معشوقه دل ما صید و سر زلف تو دام

3 روی و زلفین تو خون آمد و مشک وصل و هجر تو حلال است و حرام

4 بوسه خواهم در حال بده مکن ای دوست مرا دشمن کام