یاری دارم که عبرت ماه و خور است از مجد همگر رباعی 97
1. یاری دارم که عبرت ماه و خور است
سر تا پایش ز یکدگر خوبتر است
تا چشم من از نور رخت بیخبر است از مجد همگر رباعی 98
1. تا چشم من از نور رخت بیخبر است
در نور دل و دیده فراوان اثر است
در باغ شدی و گل به دست تو در است از مجد همگر رباعی 99
1. در باغ شدی و گل به دست تو در است
می بوئی و از نوش لبت بهره ور است
ماهم چو به دیدن مه نو برخاست از مجد همگر رباعی 100
1. ماهم چو به دیدن مه نو برخاست
وز حقه در رسته پروین آراست
کارم همه جانسپاری و ترک سر است از مجد همگر رباعی 101
1. کارم همه جانسپاری و ترک سر است
خوردم همه درد دل و خون جگر است
از بس که ز دیو و دد مرا آزار است از مجد همگر رباعی 102
1. از بس که ز دیو و دد مرا آزار است
وز بس که ز خلق بر وجودم بار است
از اشک رخم نمونه گلزار است از مجد همگر رباعی 103
1. از اشک رخم نمونه گلزار است
چشمم ز غمت عقیق لولو بار است
از بسکه وجود پیش چشمم خوار است از مجد همگر رباعی 104
1. از بسکه وجود پیش چشمم خوار است
این جان لطیف نیز بر من بار است
بی روی توام ز لاله زار آزار است از مجد همگر رباعی 105
1. بی روی توام ز لاله زار آزار است
بی چشم تو نرگس بر چشمم خوار است
بی دیدنت از دیده مرا آزار است از مجد همگر رباعی 106
1. بی دیدنت از دیده مرا آزار است
بی وصل تو با جهان مرا پیکار است
از فرقت تو در تنم از جان بار است از مجد همگر رباعی 107
1. از فرقت تو در تنم از جان بار است
بی دیدنت ازدیده مرا آزار است
آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است از مجد همگر رباعی 108
1. آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است
بس دل که به او بسته و از غم زار است