گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد از مجد همگر رباعی 349
1. گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد
یا نیز مرا دوش به دوش تو رسد
...
از عشق چو بر جوان ملامت باشد از مجد همگر رباعی 350
1. از عشق چو بر جوان ملامت باشد
کی پیری و عشق با سلامت باشد
...
تا گوش بود سوی سلامت باشد از مجد همگر رباعی 351
1. تا گوش بود سوی سلامت باشد
تا چشم بود بر در و بامت باشد
...
گر بر سر گل تاج مکلل باشد از مجد همگر رباعی 352
1. گر بر سر گل تاج مکلل باشد
و اندر بر گل جامه مهلل باشد
...
بشنو لغزی که سخت موزون باشد از مجد همگر رباعی 353
1. بشنو لغزی که سخت موزون باشد
کلی که به جزء در بود چون باشد
...
گفتم شبه ار سفته بود به باشد از مجد همگر رباعی 354
1. گفتم شبه ار سفته بود به باشد
وان نرگس اگر خفته بود به باشد
...
تا میل دلت به کین پرستی باشد از مجد همگر رباعی 355
1. تا میل دلت به کین پرستی باشد
در عشق کرا امید هستی باشد
...
نه مهر تو از دلم به در خواهد از مجد همگر رباعی 356
1. نه مهر تو از دلم به در خواهد شد
نه بی رخ تو روز به سر خواهد شد
...
گردون که بدیهاش جوی کاست از مجد همگر رباعی 357
1. گردون که بدیهاش جوی کاست نشد
روزی پی کامی که دلی خواست نشد
...
کو جان که ز بیداد فلک خسته از مجد همگر رباعی 358
1. کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد
کو تن که از او به خاک پیوسته نشد
...
در دل نفسی یاد تو گردیده از مجد همگر رباعی 359
1. در دل نفسی یاد تو گردیده نشد
کآن لحظه دو جوی آبم از دیده نشد
...
یارم به تفرج چمن بیرون شد از مجد همگر رباعی 360
1. یارم به تفرج چمن بیرون شد
بر باره چو مه سوار برگردون شد
...