قطعات در دیوان اشعار مجد همگر

1 دی یکی رقعه به نزد من رسید از صدر شاه وانگهی نام همایون شهنشه بر سرش

2 خط اشرف را بدیدم کرده باقی نام من گفتم اینک گنج کافتادم به ناگه بر سرش

3 من که باشم یا چه خاکم کآسمان گر یافتیش برنهادی از تفاخر چون خور و مه بر سرش

4 در مناجات آمدم گفتم که بختا دیردار ظل او را بر سر ما ظل الله بر سرش

1 ای به حق شاهی که قدرت از علو مرتبت بر سر شاه فلک دیده ست پای تخت خویش

2 من ز خاک پارس چون برداشتم رخت امید گفتم آرم سوی خاک آستانت رخت خویش

3 پارسالت دور از اکنون خود نبد پردخت من کز وقایع هم نبودت یکزمان پردخت خویش

4 وین زمان گفتم کنی مافات را یک ده قضا وین ندیدم جز طبع ساده یک لخت خویش

1 ای به همت بر آفتابت دست وی به رفعت از آسمانت فراغ

2 پیش رای تو نور مهر بود چون بر مهرگاه چاشت چراغ

3 خاک پایت ز راه نکهت خلق بوی مشک ختن دهد به دماغ

4 خار پهلو کند ز صحبت گل گر ز خلق تو بو ستاند باغ

1 زمین با فلک گفت دوش از سر عجز و فی الله من کل حطب جنابک

2 چرا رونق و رسم و آئین نمانده ست ز ملکی که راند اردشیر بن بابک

3 فلک گفت بینی و دانی و پرسی دریغا اتابک دریغا اتابک

1 به سعد طالع و فرخنده روز فرخ فال زماه ی شده وز سال خی و نون با دال

2 مهی که بود بشیر قدوم او شعبان مهی که هست نقیص رسوم او شوال

3 به عون ایزد و یاری چرخ و نصرت بخت ز اوج چرخ جلالت ز خانه اقبال

4 چو آفتاب برای صلاح عالمیان گرفت راه سفر آفتاب جاه و جلال

1 ز چشم از دل خویش خونت خوردم ازان با غم جفت و از کام فردم

2 ازین چشم و دل آب و رنگی ندیدم به جز اشک خونین و رخسار زردم

3 چو با مردم چشم خود برنتابم روا نیست با دیو مردم نبردم

4 ز خون مردم چشم من در شنا باد که با مردم آشنا روی کردم

1 بی سایه تو مباد فرقم بی خاک درت مباد خوابم

2 بی یار شدم زبنده مگسل بیهوده مبر ز چهره آبم

3 سلمان توام چو من نیابی سلطان منی چو تو نیابم

4 قمری صفتم ز طوق مهرت قمعم کن ار از تو سربتابم

1 سپهر قدرا دریادلا خداوندا توئی که غاشیه مهر تست بر دوشم

2 ز جام طبع به هر مجلسی که بنشینم نخست باده حمد و ثنای تو نوشم

3 همه مدیح تو می گسترم چو در سخنم همه ثنای تو می پرورم چو خاموشم

4 به سمع مجلس عالی مگر رسیده بود که چرخ بر چه صفت کرد بی تن و توشم

1 به حکم قاطع مخدوم سرور اسلام بهاء ملت و دین خواجه سپهر غلام

2 کمینه چاکر محکوم بنده فرمانش به دست خویش که فرمانده است بر اقلام

3 به چند ساعت روز و کم از دو دانگ شبی کتاب قصه سلجوقنامه کرد تمام

4 به سال ششصد و شصت و نه از حساب عرب شب دوشنبه فرخنده سلخ ماه صیام

1 به حکم صدر معظم معین دولت و دین ز گفته های خود او را نشان فرستادم

2 از آسمان سخن آمد نخست و من امروز به یک اشارت بر آسمان فرستادم

3 ز عز و جاهش گفتم که جان فرستم پیش چو جان حزین بد فرزند جان فرستادم

4 مرا تبیست کرم را که شمه آن باشد که منعمی کند انفاق صد هزار درم