اشعار منتسب حافظ شیرازی

1 صورت خوبت نگارا خوش به آیین بسته‌اند گوییا نقش لبت از جان شیرین بسته‌اند

2 از برای مقدم خیل و خیالت مردمان زاشک رنگین در دیار دیده آیین بسته‌اند

3 کار زلف توست مشک‌افشانی و نظارگان مصلحت را تهمتی بر نافهٔ چین بسته‌اند

4 یارب آن روی است و در پیرامنش بند کلاه یا به گرد ماه تابان عقد پروین بسته‌اند

1 مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید

2 از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش زده‌ام فالی و فریادرسی می‌آید

3 زآتش وادی ایمن نه منم خرم و بس موسی آنجا به امید قبسی می‌آید

4 هیچ کس نیست که درکوی تواش کاری نیست هرکس آنجا به طریق هوسی می‌آید

1 دلا چندم بریزی خون ز دیده شرم دار آخر تو نیز ای دیده خوابی کن مراد دل بر آر آخر

2 منم یا رب که جانان را ز ساعد بوسه می‌چینم دعای صبحدم دیدی که چون آمد به کار آخر

3 مراد دنیی و عقبی به من بخشید روزی‌بخش به گوشم قول جنگ اول به دستم زلف یار آخر

4 چو باد از خرمن دونان ربودن خوشه‌ای تا چند ز همت توشه‌ای بردار و خود تخمی بکار آخر

1 صبا به مقدم گل راح روح بخشد باز کجاست بلبل خوشگوی؟ گو برآر آواز!

2 چه حلقه‌ها که زدم بر در دل از سر سوز به بوی روز وصال تو در شبان دراز

3 دلا! ز هجر مکن ناله، زان که در عالم غم است و شادی و خار و گل و نشیب و فراز

4 شبی وصال سحرگه ز بخت خواسته‌ام که با تو شرح سرانجام خود کنم آغاز

1 جانا تو را که گفت که احوال ما مپرس بیگانه گرد و قصهٔ هیچ آشنا مپرس

2 ز آنجا که لطف شامل و خلق کریم توست جرم نکرده عفو کن و ماجرا مپرس

3 خواهی که روشنت شود احوال سوز ما از شمع پرس قصه ز باد هوا مپرس

4 من ذوق سوز عشق تو دانم نه مدعی از شمع پرس قصه ز باد هوا مپرس

1 به جد و جهد چو کاری نمی‌رود از پیش به کردگار رها کرده بر مصالح خویش

2 به پادشاهی عالم فرو نیارد سر اگر ز سِرِّ قناعت خبر شود درویش

3 بنوش باده که قَسّام صُنع قسمت کرد در آفرینش از انواعِ نوشدارو نیش

4 ز سنگ تفرقه خواهی که منحنی نشوی مشو بسان ترازو تو در پی کم و بیش

1 رهروان را عشق بس باشد دلیل آب چشم اندر رهش کردم سبیل

2 موج اشک ما کی آرد در حساب آن که کشتی راند بر خون قتیل

3 بی می و مطرب به فردوسم مخوان راحتی فی الراح لا فی السلسبیل

4 اختیاری نیست بدنامی من ضلنی فی العشق من یهدی السبیل

1 روز عید است و من امروز در آن تدبیرم که دهم حاصل سی‌روزه و ساغر گیرم

2 چند روزیست که دورم ز رخ ساقی و جام بس خجالت که به روی آمد ازین تقصیرم

3 من به خلوت ننشینم پس از این، ور به مثل زاهد صومعه بر پای نهد زنجیرم

4 پند پیرانه دهد واعظ شهرم لیکن من نه آنم که دگر پند کسی بپذیرم

1 ای در چمن خوبی رویت چو گل خودرو چین شکن زلفت چون نافهٔ چین خوش بو

2 ماه است رخت یا روز؟ مشک است خطت یا شب؟ سیم است برت یا عاج؟ سنگ است دلت یا رو؟

3 لعلت به در دندان بشکست لب پسته زلفت به خم چوگان بربود دلم چون گو

4 آن رایحهٔ زلف است یا لخلخهٔ عنبر؟ یا غالیه می‌ساید در باغچه حسن او؟