اشعار منتسب حافظ شیرازی

1 برو زاهد به امیدی که داری که دارم همچو تو امیدواری

2 به جز ساغر چه دارد لاله در دست بیا ساقی بیاور آنچه داری

3 مرا در رسته دیوانگان کش که مستی خوشتر است از هوشیاری

4 بپرهیز از من ای صوفی بپرهیز که کردم توبه از پرهیزکاری

1 جای حضور و گلشن امن است این سرای زین در به شادمانی و عیش وطرب در آی

2 ای کاخ دولتی تو چه کاخی که مدرج است در شاخسار گلشن تو سایه همای

3 هر صبح در هوای درت می کند صبوح جمشید تخت چرخ به جام جهان نمای

4 فرخنده نوگل تو چمن را حیات ده جعد بنفشهٔ تو صبا را گره گشای

1 شب از مطرب که دل خوش باد وی را شنیدم نالهٔ جانسوز نى را

2 چنان در سوز من سازش اثر کرد که بى‌رقّت ندیدم هیچ شىء را

3 حریفى بد مرا ساقى که در شب ز زلف و رخ نمودى شمس وفى را

4 چو شوقم دید در ساغر مى‌افزود بگفتم ساقى فرخنده پى را

1 لطف باشد گر نپوشى از گداها، روت را تا به کام دل ببیند دیدهٔ ما، روت را

2 همچو هاروتیم دایم در بلاى عشق زار کاشکى هرگز ندیدى دیدهٔ ما، روت را

3 کى شدى هاروت در چاه زنخدانش اسیر گر نگفتى شمه‌اى از حسن او ماروت را

4 بوى گل برخاست گویى در چمن‌ها، روت بود بلبلان مستند گویى دیده چون ما، روت را

1 تا جمالت عاشقان را زد بوصل خود صلا جان و دل افتاده‌اند از زلف و خالت در بلا

2 آنچه جان عاشقان از دست هجرت مى‌کشد س ندیده در جهان جز کشتگان کربلا

3 ترک ما گر مى‌کند رندى و مستى جان من ترک مستورى و زهدت کرد باید اولا

4 وقت عیش و موسم شادى و هنگام طرب پنجروز ایّام عشرت را غنیمت دان دلا

1 خوشتر از کوی خرابات نباشد جایی که به پیرانه سرم دست دهد ماوایی

2 آرزو می‌کندم از تو چه پنهان دارم شیشهٔ باده و طلعت خوش زیبایی

3 جای من دیر مغان است مروح وطنی رای من رای بتان است مبارک رایی

4 چه کنی نوش که در دیر چو من شیدا نیست نیست این جز سخن بوالهوس رعنایی

1 چون در بهار خوبی امروز کامکاری شاید که عاشقان را کامی ز لب بر آری

2 با عاشقان بیدل تا چند ناز و عشوه بر بیدلان مسکین تا کی جفا و خواری

3 تا چند همچو چشمت در عین ناتوانی تا چند همچو زلفت در تاب و بی قراری

4 دردی که از تو دارم جوری که از تو بینم گر شمه‌ای بدانی دانم که رحمت آری

1 ساقی اگرت هوای ماهی جز باده مباد نزد ماهی

2 سجّاده و خرقه در خرابات بفروش و بیار جرعه ای می

3 گر زنده دلی شنو ز مستان در گلشن جان ندا یا حی

4 با درد درآ به بوی درمان کونین نگر ز عشق لاشی

1 برو ای طبیبم از سر که خبر ز سر ندارم به خدا رها کنم جان که ز جان خبر ندارم

2 به عیادتم قدم نه که ز بی‌خودی شوم به می ناب نوش و هم ده که غم دگر ندارم

3 غمم ار خوری از این پس نکنم ز غم خوری بس نظری به جز تو با کس به کسی دگر ندارم

4 ز زَرت کنند زیور به زرت کشند در بر من بی‌نوای مضطر چه کنم که زر ندارم