ای که مهجوری عشاق روا می‌داری از حافظ شیرازی غزل 449
1. ای که مهجوری عشاق روا می‌داری
عاشقان را ز بر خویش جدا می‌داری
روزگاریست که ما را نگران از حافظ شیرازی غزل 450
1. روزگاریست که ما را نگران می‌داری
مخلصان را نه به وضع دگران می‌داری
خوش کرد یاوری فلکت روز از حافظ شیرازی غزل 451
1. خوش کرد یاوری فلکت روز داوری
تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری
طفیل هستی عشقند آدمی و از حافظ شیرازی غزل 452
1. طفیل هستی عشقند آدمی و پری
ارادتی بنما تا سعادتی ببری
ای که دایم به خویش مغروری از حافظ شیرازی غزل 453
1. ای که دایم به خویش مغروری
گر تو را عشق نیست معذوری
ز کوی یار می‌آید نسیم باد از حافظ شیرازی غزل 454
1. ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
عمر بگذشت به بی‌حاصلی از حافظ شیرازی غزل 455
1. عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی
ای پسر جام می‌ام ده که به پیری برسی
نوبهار است در آن کوش که از حافظ شیرازی غزل 456
1. نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی
هزار جهد بکردم که یار من از حافظ شیرازی غزل 457
1. هزار جهد بکردم که یار من باشی
مرادبخش دل بی‌قرار من باشی
ای دل آن دم که خراب از می از حافظ شیرازی غزل 458
1. ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی
بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی
زین خوش رقم که بر گل رخسار از حافظ شیرازی غزل 459
1. زین خوش رقم که بر گل رخسار می‌کشی
خط بر صحیفه گل و گلزار می‌کشی
سلیمی منذ حلت بالعراق از حافظ شیرازی غزل 460
1. سلیمی منذ حلت بالعراق
الاقی من نواها ما الاقی