ای که مهجوری عشاق روا می‌داری از حافظ غزل 449
1. ای که مهجوری عشاق روا می‌داری
عاشقان را ز بر خویش جدا می‌داری
روزگاریست که ما را نگران می‌داری از حافظ غزل 450
1. روزگاریست که ما را نگران می‌داری
مخلصان را نه به وضع دگران می‌داری
خوش کرد یاوری فلکت روز داوری از حافظ غزل 451
1. خوش کرد یاوری فلکت روز داوری
تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری
طفیل هستی عشقند آدمی و پری از حافظ غزل 452
1. طفیل هستی عشقند آدمی و پری
ارادتی بنما تا سعادتی ببری
ای که دایم به خویش مغروری از حافظ غزل 453
1. ای که دایم به خویش مغروری
گر تو را عشق نیست معذوری
ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی از حافظ غزل 454
1. ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی از حافظ غزل 455
1. عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی
ای پسر جام می‌ام ده که به پیری برسی
نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی از حافظ غزل 456
1. نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی
هزار جهد بکردم که یار من باشی از حافظ غزل 457
1. هزار جهد بکردم که یار من باشی
مرادبخش دل بی‌قرار من باشی
ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی از حافظ غزل 458
1. ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی
بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی
زین خوش رقم که بر گل رخسار می‌کشی از حافظ غزل 459
1. زین خوش رقم که بر گل رخسار می‌کشی
خط بر صحیفه گل و گلزار می‌کشی
سلیمی منذ حلت بالعراق از حافظ غزل 460
1. سلیمی منذ حلت بالعراق
الاقی من نواها ما الاقی