ز دلبرم که رساند نوازش قلمی از حافظ غزل 471
1. ز دلبرم که رساند نوازش قلمی
کجاست پیک صبا گر همی‌کند کرمی
احمد الله علی معدلة السلطان از حافظ غزل 472
1. احمد الله علی معدلة السلطان
احمد شیخ اویس حسن ایلخانی
وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی از حافظ غزل 473
1. وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی
حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی
هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی از حافظ غزل 474
1. هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی
که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی
گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی از حافظ غزل 475
1. گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی
نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی از حافظ غزل 476
1. نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی
گذر به کوی فلان کن در آن زمان که تو دانی
دو یار زیرک و از باده کهن دومنی از حافظ غزل 477
1. دو یار زیرک و از باده کهن دومنی
فراغتی و کتابی و گوشه چمنی
نوش کن جام شراب یک منی از حافظ غزل 478
1. نوش کن جام شراب یک منی
تا بدان بیخ غم از دل برکنی
صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی از حافظ غزل 479
1. صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی
برگ صبوح ساز و بده جام یک منی
ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی از حافظ غزل 480
1. ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی
سود و سرمایه بسوزی و محابا نکنی
بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی از حافظ غزل 481
1. بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی
خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی
ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی از حافظ غزل 482
1. ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی
اسباب جمع داری و کاری نمی‌کنی