سحرگه ره روی در سرزمینی از حافظ غزل 483
1. سحرگه ره روی در سرزمینی
همی‌گفت این معما با قرینی
تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی از حافظ غزل 484
1. تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی
ور نه هر فتنه که بینی همه از خود بینی
ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی از حافظ غزل 485
1. ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی
بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی از حافظ غزل 486
1. بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی
می‌خواند دوش درس مقامات معنوی
ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی از حافظ غزل 487
1. ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی
تا راهرو نباشی کی راهبر شوی
سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی از حافظ غزل 488
1. سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی
گفت بازآی که دیرینه این درگاهی
ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی از حافظ غزل 489
1. ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی
در فکرت تو پنهان صد حکمت الهی
در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی از حافظ غزل 490
1. در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی از حافظ غزل 491
1. به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی
خیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی
سلامی چو بوی خوش آشنایی از حافظ غزل 492
1. سلامی چو بوی خوش آشنایی
بدان مردم دیده روشنایی
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی از حافظ غزل 493
1. ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی