سبت سلمی بصدغیها فؤادی از حافظ غزل 438
1. سبت سلمی بصدغیها فؤادی
و روحی کل یوم لی ینادی
دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی از حافظ غزل 439
1. دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
کز عکس روی او شب هجران سر آمدی
سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی از حافظ غزل 440
1. سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی
خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی
چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی از حافظ غزل 441
1. چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی
که حال ما نه چنین بودی ار چنان بودی
به جان او که گرم دسترس به جان بودی از حافظ غزل 442
1. به جان او که گرم دسترس به جان بودی
کمینه پیشکش بندگانش آن بودی
چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری از حافظ غزل 443
1. چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری
خورد ز غیرت روی تو هر گلی خاری
شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری از حافظ غزل 444
1. شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری
یاران صلای عشق است گر می‌کنید کاری
تو را که هر چه مراد است در جهان داری از حافظ غزل 445
1. تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری
صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری از حافظ غزل 446
1. صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری
به یادگار بمانی که بوی او داری
بیا با ما مورز این کینه داری از حافظ غزل 447
1. بیا با ما مورز این کینه داری
که حق صحبت دیرینه داری
ای که در کوی خرابات مقامی داری از حافظ غزل 448
1. ای که در کوی خرابات مقامی داری
جم وقت خودی ار دست به جامی داری
ای که مهجوری عشاق روا می‌داری از حافظ غزل 449
1. ای که مهجوری عشاق روا می‌داری
عاشقان را ز بر خویش جدا می‌داری