به جان پیر خرابات و حق صحبت او از حافظ غزل 405
1. به جان پیر خرابات و حق صحبت او
که نیست در سر من جز هوای خدمت او
گفتا برون شدی به تماشای ماه نو از حافظ غزل 406
1. گفتا برون شدی به تماشای ماه نو
از ماه ابروان منت شرم باد رو
مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو از حافظ غزل 407
1. مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو
ای آفتاب آینه دار جمال تو از حافظ غزل 408
1. ای آفتاب آینه دار جمال تو
مشک سیاه مجمره گردان خال تو
ای خونبهای نافه چین خاک راه تو از حافظ غزل 409
1. ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
خورشید سایه پرور طرف کلاه تو
ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو از حافظ غزل 410
1. ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو
زینت تاج و نگین از گوهر والای تو
تاب بنفشه می‌دهد طرّهٔ مشکسای تو از حافظ غزل 411
1. تاب بنفشه می‌دهد طرّهٔ مشکسای تو
پردهٔ غنچه می‌درد خندهٔ دلگشای تو
مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو از حافظ غزل 412
1. مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو
خط عذار یار که بگرفت ماه از او از حافظ غزل 413
1. خط عذار یار که بگرفت ماه از او
خوش حلقه‌ایست لیک به در نیست راه از او
گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو از حافظ غزل 414
1. گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو
باد بهار می‌وزد باده خوشگوار کو
ای پیک راستان خبر یار ما بگو از حافظ غزل 415
1. ای پیک راستان خبر یار ما بگو
احوال گل به بلبل دستان سرا بگو